Vriendelijkheid als een bloem in het veld

Troost, troost Mijn volk
Zegt je God
Spreek tot het hart
Van Jeruzalem
En roep haar
Want ze heeft haar
Dienstplicht vervuld
Want haar ongerechtigheid
Is verzoend
Want zij heeft
Uit de hand
Van de Eeuwige
Een dubbele portie
Tot zich genomen
Voor al haar zonden
Een stem roept:
In de woestijn
Maak de weg
Van de Eeuwige vrij!
Maak een recht pad
Door de wildernis
Een doorgaande weg
Voor onze God
Elk dal zal opgetild worden
En elke berg en heuvel
Omlaag gehaald
En het kronkelende terrein
Zal een vlakte worden
En de heuvelruggen
Een vallei
En de glorie
Van de Eeuwige
Zal onthuld worden
En al het vlees samen
Zal zien
Dat de mond
Van de Eeuwige sprak
Een stem zegt:
Roep!
En hij zegt:
Wat zal ik roepen?
Al het vlees is als gras
En alle vriendelijkheid
Is als een bloem in het veld
Het gras zal verdorren
De bloem verwelken
Want de wind
Van de Eeuwige
Heeft erover geademd
Zie, het volk is gras
Zie het gras zal verdorren
De bloem zal verwelken
Maar het woord
Van onze God
Zal voor altijd duren
Klim omhoog
Naar een hoge berg
Oh, verkondigster van Tzion
Verhef je stem met kracht
Oh, verkondigster
Van Jeruzalem
Verhef
Wees niet bang
Zeg tegen de steden
Van Judah:
Zie je God!
Zie de Eeuwige God
Hij zal met sterke hand komen
En Zijn arm
Zal voor Hem heersen
Zie, Zijn beloning
Is met Hem
En Zijn vergelding
Gaat voor Hem uit
Als een herder
Die zijn kudde verzorgt
Met zijn arm
Verzamelt hij de lammeren
Tegen zijn borst
Draagt hij hen
Zij die melk geven
Leidt hij
Wie heeft water gemeten
Met de palm van zijn hand
En de hemel gemeten
Met een span
En het stof van de aarde
In een derde gevat
En wie woog de bergen
Met een weegschaal
En heuvels met gewichten?
Wie heeft de geest
Van de Eeuwige gepeild
En wie is Zijn adviseur
Die Hem informeert?
Met wie heeft Hij overlegd
Die Hem inzicht gaf
En Hem de weg van het recht leerde
En Hem kennis bijbracht
En Hem de weg
Van het verstand liet kennen?
(eigen vertaling)

God is van een boze bestraffende God
Veranderd in een God van troost
Hij is de maat der dingen
En zal Zijn volk laten troosten

Mijn moeder vraagt kritisch
Bijt je nagels
Of hou je ze expres zo kort?
Zelf heeft ze haar hele leven
Nagels als klauwen
Van een roofdier
Fel rood
Diep zwart
Mij te onpraktisch
Ik bijt geen nagels
Ik vijl ze, mam
Ik hou ervan aan te raken
Met de toppen
Van mijn vingers
Zacht strelend
Of met kracht
Ik hou van vingertoppen
Zo gevoelig

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, Fingerspitzengefühl-story

This entry was posted in @home, kunst, literatuur, Thuis and tagged , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.