Laten we onze vreugde vieren

U bent de Eeuwige
Mijn God
Ik zal U verheffen
Ik zal Uw naam eren
Want U heeft
Wonderlijk gehandeld
Raadgevingen
Van lang geleden
Met ware trouw
Want U heeft
Van een stad
Een hoop puin gemaakt
Van een versterkte stad
Een ruïne
Een paleis
Voor vreemdelingen
Door de stad
Zal het nooit meer
Herbouwd worden
Daarom zal
Een machtig volk
U eren
Een stad
Van onderdrukkende
Volkeren
Zullen U vrezen
Want U was
Een vesting
Voor de armen
Een vesting
Voor de behoeftige
In tijden van nood
Een schuilplaats
Tegen stortregens
Een schaduw
Tegen de hitte
Want de geest
Van tirannen
Is als vloed
Tegen een muur
Zoals hitte
In het droogte seizoen
Zo zult U
Een menigte
Van vreemdelingen
Vernederen
Zoals hitte
Onder een dikke wolk
Zo zal de val
Van de tirannen
Worden bezongen
En de Eeuwige
Van de legermachten
Zal voor alle volkeren
Op deze berg
Een feestmaaltijd maken
Van vette gerechten
Een feest van droesem
En vette gerechten
Vol met merg
En goed gerijpte wijnen
En Hij zal
Op die dag vernietigen
Het oppervlakte
Van de bedekking
Dat alle volkeren bedekt
En het koninkrijk
Dat over alle naties heerst
Hij heeft de dood
Voor altijd verborgen
En de Eeuwige
Zal de tranen
Van ieders gezicht vegen
En de schande
Van Zijn volk
Zal Hij verwijderen
Van de gehele aarde
Want de Eeuwige
Heeft gesproken
En ze zullen
Op die dag zeggen:
Zie, dit is onze God
We hoopten op Hem
Dat Hij ons zou redden
Dit is de Eeuwige
Op Wie wij hoopten
Laten we onze vreugde vieren
En blij zijn
Met Zijn redding
Want de hand
Van de Eeuwige
Zal rusten
Op deze berg
En Moab zal
Onder Hem
Vertrapt worden
Zoals stro
In de modder
En hij zal
In zijn midden
Zijn handen spreiden
[de geschriften zeggen:
hij zal zijn handen
en armen breken
door zijn handen
te klappen van verdriet]
En Hij zal zijn hoogmoed
Vernederen
Met de sluwheid
Van Zijn handen
En de vesting van kracht
Van je muren
Heeft Hij vernederd
Hij bracht ze laag
Ze raakten de aarde
Tot in het stof
_{(eigen vertaling)}

De uitgestrekte hand
Van de Eeuwige
Zal eindelijk rusten
Op de berg Tzion
Als Hij de Moabieten
Vernederd heeft
En door het stof laat gaan

Voor mij carpaccio
Rucola
Zachtgekookt eitje
Pijnboompitten
Olijfolie en citroen
Peper en zout
Zo vier ik mijn vreugde
Dat er vrijheid is
Dat we leven
Mijn moeder wordt dit jaar 85
Geboren in 1940
Moge ze gezond blijven
Zonder haar
Had ik niet bestaan
En zij was er
Niet geweest
Zonder schuilplaats
Tegen stortregens
Zonder schaduw
Tegen de hitte
Want de geest
Van tirannen
Is als vloed

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, tachtig-jaar-vrijheid-story