Haast je niet me te troosten

Harde voorspelling
Over de Vallei van Visie
[Jeruzalem]
Wat mankeert jullie
Dat je allemaal
De daken bent opgegaan?
Een stad vol rumoer
Een woelige stad
Een vrolijke stad
Je gesneuvelden
Zijn niet door het zwaard
Gevallen
Noch zijn ze
In oorlog gestorven
Al je officieren
Dwaalden samen
Door de boog
Waren ze gebonden
Allen van jullie
Die samen gebonden waren
Ze vluchtten van verre
Daarom zei ik:
[tegen de dienende engelen]
Laat Me met rust
Laat Me bitter huilen
Haast je niet
Me te troosten
Over de plundering
Van de dochter
Van Mijn volk
Want het is een dag
Van tumult
Vertrapping
En verwarring
Voor de Eeuwige
God van de legermachten
In de Vallei van Visie
Vernietiging van de muur
En schreeuwen:
Naar de berg!
En Elam droeg een koker
[met pijlen]
Met een strijdwagen
Met mannen
Ruiters
En aan de muur
Bevestigden ze hun schilden
En het gebeurde
Dat de valleien
Die je gekozen had
Gevuld waren met strijdwagens
En de ruiters
Belegerden de poort
En hij onthulde
De schuilplaats van Judah
[de Tempel]
En op die dag
Keek je naar de wapens
Van het huis van het woud
[300 schilden
en 200 lichaamsbedekkingen
die Salomon
in het woud van Libanon
liet opslaan]
En de scheuren
Van de stad van David
Zag je
En dat ze groter
Waren geworden
En je verzamelde
Het water
Van de lagere poel
En je telde de huizen
Van Jeruzalem
En je vernielde de huizen
Om de muur
Te versterken
En je maakte een greppel
Tussen de twee muren
En het water
Van de oude poel
Maar je keek niet
Naar zijn Maker
En Hij die het van ver
Vorm gaf
Dat zag je niet
En de Eeuwige
God van de legermachten
Riep die dag op
Om te huilen
Te rouwen
En om je kaal te scheren
En je te omgorden
Met het rouwkleed
En zie
[wat doe je?!]
Vreugde en blijdschap
Vee slachten
Schapen slachten
Vlees eten
Wijn drinken:
Laat we eten en drinken
Morgen sterven we
En het werd
Aan Mijn oren onthuld
De Eeuwige
Van de legermachten
Daarom zweer Ik
Over deze ongerechtigheid
Zul je geen verzoening krijgen
Tot je dood
Zei de Eeuwige
God van de legermachten
_{(eigen vertaling)}

De vernieling en verwoesting
Van Jeruzalem
De meest geliefde stad
Van de Eeuwige
Maakt dat Hij
In diepe rouw is
Maar niet Zijn volk
Die het allemaal wel best vindt
Morgen sterven ze toch
Vandaag eten en zuipen ze

Haast je niet
Te troosten
Laat me met rust
Laat me bitter huilen
Eet, zuip
Vernietig dat bestaan
Alles naar de klote
Geen dienstdoende engelen
Die me wiegen
Ik ben maar gaan tekenen
En vlucht van buiten
Naar binnen
En van binnen
Naar buiten
Nieuw leven
Op het balkon
In Haar’lem
Haar Jeruzalem
De dochter
Die geplunderd werd

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, thank-God-for-the-Creator-story