Tot half over de billen

En het gebeurde hierna
Dat de koning
Van de kinderen van Ammon stierf
En Chanoen, zijn zoon
Regeerde in zijn plaats
En David zei:
Ik zal vriendelijkheid tonen
Aan Chanoen, de zoon van Nachash
Net zoals zijn vader
Mij vriendelijkheid toonde
En David stuurde troost*
Met zijn dienaren
Vanwege zijn vader
En Davids dienaren
Kwamen in het land
Van de kinderen van Ammon
En de vorsten
Van de kinderen van Ammon
Zeiden tegen Chanoen, hun heer:
Denk je dat David je vader eert
Omdat hij troosters heeft gestuurd?
Is het niet om de stad te onderzoeken
En te bespioneren
En om haar te doorzoeken
Dat David je zijn dienaren stuurde?
En Chanoen pakte Davids dienaren
En schoor half hun baarden af
En hij sneed hun gewaden af
Tot half over hun billen
En hij stuurde hen weg
En ze vertelden het aan David
En hij zond een bode
Om hen te ontmoeten
Want de mannen
Waren zeer beschaamd
En de koning zei:
Blijf in Jericho
Totdat jullie baarden groeien
En dan zul je terugkomen
En de kinderen van Ammon zagen
Dat zij als stank waren geworden
Voor David
En de kinderen van Ammon
Zonden en huurden de Arameeërs
Van Beth Rechov
En de Arameeërs van Tzoba
Twintigduizend voetsoldaten
En van de koning van Ma’acha
Duizend mannen
En van Ish Tov
Twaalfduizend mannen
En David hoorde ervan
En stuurde Joav
En het gehele leger
Van de machtige krijgers
En de kinderen van Ammon
Kwamen naar buiten
En zij stelden de strijd
In slagorde op
Voor de ingang van de poort
En de Arameeërs van Tzoba
Rechov, Ish Tov en Ma’achah
Waren op zichzelf in het veld
_{(eigen vertaling)}

*Dit is met recht stank voor dank
In die tijd werden troosters gestuurd
Met berichten van medeleven
En troost van vrienden en andere leiders
Ze brachten ook praktische hulp
En gezelschap voor de rouwende familie
Hun aanwezigheid was bedoeld
Om de pijn en het verlies te verzachten
En de rouwenden te laten weten
Dat ze niet alleen zijn in hun verdriet
En je weet wat ze zeggen:
No good deed goes unpunished

Het was fijn met mijn ouders in Zandvoort
Maar het doet mijn hart pijn
Om te zien dat ze elke keer
Als ik ze niet heb gezien
Toch weer een beetje ouder zijn geworden
De buurman zegt:
Dat is geen pijn
Dat is liefde!
En toen hebben zijn maat en ik
Hem tot Swami van de buurt gemaakt
Hij heeft er het balkon voor, zei ik
We zien het voor ons
Drommen mensen op de parkeerplaats beneden
En hij en zijn olijfboompjes brengen
De boodschap van liefde
Ja, zegt de maat
Dan kun jij je dode bloemetjes
Gewoon naar beneden strooien
En toen moesten we verrukkelijk lachen
Want de tranen hingen los

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, you-laugh-not-to-cry-story