Hij kon met geen woord antwoorden

En de oorlog tussen het huis van Shaul
En het huis van David
Duurde lang
En David werd steeds sterker
Terwijl het huis van Shaul
Voortdurend zwakker werd
En er werden zonen geboren
Van David in Hebron
En zijn eerstgeborene was Amnon
Van Achinoam, de Jizreëlitische
En zijn tweede, Chileav
Van Avigail
De vrouw van Naval de Karmeliet
En de derde, Avshalom
De zoon van Maächah
De dochter van Talmai
De koning van Geshur
En de vierde, Adoniah
De zoon van Chaggith
En de vijfde, Shefatjah
De zoon van Avital
En de zesde, Jitream
Van Eglah, Davids vrouw
Deze van David
Werden geboren in Hebron
En terwijl er oorlog was
Tussen het huis van Shaul
En het huis van David
Leverde Avner grote inspanningen
Voor het huis van Shaul
Nu had Shaul een bijvrouw gehad
Wier naam Ritzpah was
De dochter van Aiah
En hij zei tegen Avner:
Waarom ging je naar de bijvrouw
Van mijn vader?
En Avner werd zeer boos
Over de woorden van Ish Bosheth
En hij zei:
Ben ik het hoofd van de honden
Die tot Judah behoren?
Zal ik vriendelijk zijn vandaag
Voor het huis van Shaul
Je vader
Voor zijn broers
En voor zijn vrienden
Zoals tot nu toe
En heb ik je niet uitgeleverd
In de hand van David?
En vind je me dan vandaag schuldig
Wat betreft de vrouw?
God doe zo tegen Avner
En moge Hij zo doorgaan
Met hem
Want zoals de Eeuwige
Aan David heeft gezworen
Zo zal ik met hem doen
Om het koninkrijk over te dragen
Van het huis van Shaul
En de troon van David op te richten
Over Jisraël en Judah
Van Dan tot Beërsheva
Maar hij kon Avner
Met geen woord meer antwoorden
Vanwege zijn angst voor hem
(eigen vertaling)

Eglah was de koosnaam voor Michal
En betekent Heifer, een koe die nog nooit gekalfd heeft
Wat wij een vaars noemen
Er is een machtsstrijd aan de gang
Tussen het huis van David
En het huis van Shaul
We zullen zien hoe het afloopt

Het is uiteindelijk mijn moeder
Die zorgt dat het weer goed komt
Tussen mijn wietvriendin en mij
Want nadat ik het filmpje van mijn moeder
Had laten zien
Kon ze geen empathie opbrengen
En dacht ze dat ze beschuldigd werd
Van ‘landverraad’
Terwijl ik haar wilde laten zien
Waar ik vandaan kom
Wat mijn pijn is
De wond die nog steeds bloedt
Toen kon ik niet meer bij mijn compassie
Voor haar komen
Ik bleef op haar inhakken
Met vlijmscherpe tong
Tot ze opstond en naar huis ging
Zo kon ze niet verder
Zonde, zeg ik
Dat zullen we nog zien, antwoordde ze
Ik was razend
Driftig ben ik naar boven gegaan
Naar haar huis
Haar sleutel teruggegeven
En die van mijn teruggeëist
Nog steeds woedend
Ook het boek dat ik geleend had
Dat nog op mijn nachtkastje lag
In haar brievenbus beneden gedaan
En de hele nacht niet geslapen
In de ochtend belde ik mijn moeder
Die me herinnerde
Dat mijn wietvriendin het ook niet makkelijk heeft
Ze is van jongen naar meisje gegaan
Hoe eenzaam zal ze zijn?
En jij blijft maar doorgaan
Er gaan natuurlijk allerlei gedachten
Door haar hoofd
Die ze niet weet uit te spreken
Mijn moeder kent mijn harde tong
Wat erg, zegt ze
Jullie hadden het zo leuk samen
Er is al zoveel ellende in de wereld
Toen werd het huilen
Heb ik het goedgemaakt
Zijn we op stap geweest naar de Botermarkt
Hebben goed gepraat
Zijn eerlijk geweest
En heb ik haar verteld
Dat mijn moeder een betere vriendin is
Dan ik

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, zo-gaan-we-verder-story


This entry was posted in @home, Bonje in het bejaardenhuis, kunst, literatuur, Own Art, Thuis and tagged , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.