Wist je niet dat het bitter zou zijn

Joav en Avishai achtervolgden Avner
En de zon ging onder
Toen ze bij de heuvel van Ammah kwamen
Die voor Giah ligt
Aan de weg naar de woestijn van Gibeon
En de zonen van Benjamin
Verzamelden zich achter Avner
En werden één groep
En ze stonden op de top
Van een heuvel
En Avner riep Joav en zei:
Zal het zwaard voor altijd verslinden?
Wist je niet
Dat het uiteindelijk
Bitter zou zijn?
Wanneer zul je tegen het volk zeggen
Terug te keren
Van achter hun broeders?
En Joav zei:
Zo waar God leeft
Had je niet gesproken
Dan waren de mensen
Vanaf de ochtend
Weggegaan
Ieder vanachter zijn broeder
En Joav blies op de hoorn
En al het volk stond stil
En achtervolgde Jisraël niet meer
En zij vochten niet meer
En Avner en zijn mannen
Trokken door de vlakte
Heel die nacht
En ze staken de Jordaan over
En gingen door heel de Bithron regio
En kwamen in Machanaïm
En Joav keerde terug van Avner
En verzamelde al het volk
En er ontbraken negentien mannen
En Asahel
Van Davids dienaren
En Davids dienaren
Hadden van Benjamin
En van Avners mannen gedood:
360 mannen stierven
En ze droegen Asahel
En begroeven hem
In het graf van zijn vader
Dat in Bethlehem is
En trokken de hele nacht verder
Joav en zijn mannen
En het licht brak over hen door in Hebron
_{(eigen vertaling)}

En zo komt er ook aan deze veldslag een einde
Gewonnen door David, met de minste verliezen

Ik vertel aan mijn moeder
Hele verhaal van de buurmannen
Die door verraad
Van de koffiedrinkende vrouwen beneden
En toch ook van mijn wietvriendin
Die niets deed omdat ze bang was
Uit hun huis gezet dreigden te worden
En de bittere smaak die ik nog steeds heb
Over mijn wietvriendin
Die niet durfde in te grijpen
Haar mening niet gaf
Niet vroeg waar die vrouwen mee bezig waren
En niet meteen op de deur
Van de mannen klopte
Mijn moeder vindt dat overdreven
Ik til er te zwaar aan
Ze vindt dat ik me ‘haar oorlog’
Te veel toe eigen
Als ik vertel dat ik bij de wietvriendin
Dus niet kan onderduiken
Mijn moeder zegt:
Ik ben hartstikke gelukkig geweest
Ik had het leuk
En daarna moet je het achter je laten
Verder
Maar ik weet dat haar ‘gelukkige’ tijd
Er toch wat anders uitzag
Toen ze vertelde
Wat ze had meegemaakt
Voor de camera van David Serphos:
Joods kind in de oorlog

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, wanneer-verslindt-het-zwaard-niet-meer-story