Een stap tussen mij en de dood

En David vluchtte van Nayoth in Ramah
Hij kwam bij Jonathan
En zei:
Wat heb ik gedaan?
Wat is mijn overtreding
En wat is mijn zonde tegenover jouw vader
Dat hij mijn leven zoekt te nemen?
En hij zei tegen hem:
Verre van
Je zult niet sterven
Mijn vader zal niets doen
Groot noch klein
Dat hij niet aan mij zal onthullen
En waarom zou mijn vader
Zoiets voor me verbergen?
Het bestaat niet
En David zwoer verder
En zei:
Je vader weet dat jij
Mij gunstig gestemd bent
En hij zei:
Laat Jonathan dit niet weten
Zodat hij niet bedroefd wordt
Maar werkelijk
Zo waar als de Eeuwige leeft
En bij het leven van je ziel
Er is slechts één stap
Tussen mij en de dood
En Jonathan zei tegen David:
Wat je ziel zal zeggen
Zal ik voor je doen
En David zei tegen Jonathan:
Let op
Morgen is het nieuwe maan
En ik ben gewend om met de koning
Aan tafel te zitten
En te eten
En je zult me laten gaan
Zodat ik me kan verbergen in het veld
Tot de avond van de derde dag
En als je vader aan me denkt
Zul je zeggen:
David nam afscheid van me
Om haastig naar zijn huis
In Bethlehem te gaan
Zijn stad
Want het is het jaarlijkse offerfeest
Voor de hele familie
Als hij zoiets zegt als:
Goed
Dan gaat het goed met je bondgenoot
Maar als hij boos wordt
Weet dan dat het kwaad
Door hem is besloten
En zul je vriendelijkheid betonen
Naar je bondgenoot
Want in het Verbond van de Eeuwige
Heb je je bondgenoot
Met je mee gebracht
En als er schuld is in mijn ziel
Dood me dan zelf
Want waarom zou je me
Naar je vader brengen?
En Jonathan zei:
Het is verre van jou
Want als ik weet
Dat mijn vader heeft besloten
Jou kwaad te doen
Zou ik het je dan niet vertellen?
Maar David zei tegen Jonathan:
Wie zal het me vertellen
Of wat je vader je bruut zal antwoorden?
En Jonathan zei tegen David:
Kom, laten we naar het veld gaan
En beiden gingen het veld in
En Jonathan zei tegen David:
Bij de Eeuwige
God van Jisraël
Dat ik om deze tijd
Op de derde ochtend
Mijn vader zal ondervragen
En let op
Als het goed voor David is
Zal ik je dan niet halen
En het je onthullen?
Zo zal de Eeuwige met Jonathan doen
En meer ook
Als het mijn vader behaagt
Om kwaad over je te brengen
Zal ik het je onthullen
En zal ik je wegsturen
Zodat je in vrede moge gaan
En moge de Eeuwige met je zijn
Zoals Hij met mijn vader was
En zal ik je niet vragen
Als ik nog leef
De vriendelijkheid van de Eeuwige
Met mij te betrachten
Zodat ik niet sterf?
En je vriendelijkheid
Van mijn huishouden voor altijd
Te onderbreken
En niet eens wanneer
De Eeuwige Davids vijanden afsnijdt
Elke man van het aangezicht
Van de aarde
_{(eigen vertaling)}

Voor mij is dit een liefdesverklaring
Twee mannen in het veld
Vrienden
Die elkaar eeuwige trouw bezweren
Met alle grote uitgesproken
Half, of niet uitgesproken
Warrige woorden die erbij horen
In de Tenach noemen ze het een
Vernieuwing van het verbond
Tussen Jonathan en David

De kat van de nieuwe buurman
Of liever gezegd de kat van zijn vriend
Die hij leerde kennen
Toen hij dakloos was
En soms paar dagen daar
Op de bank mocht slapen
Die kat heeft mijn buurmans nieuwe huis
Als zijn nieuwe verblijfplaats uitgekozen
En dat van mij erbij
Zodra de buurman thuis komt
Staat hij miauwend onder het balkon
Er is al vernuftige kattentrap
Voor het slimme loeder gemaakt
En ’s nachts als de kat
Op avontuur is
Dwars door de buurt
Over elk balkon sluipt
En mijn planten kauwt
Dan word ik soms wakker
Doe de gordijnen open
En wil het balkon op stappen
Als daar de kat in vol ornaat
Blazend met hoge rug voor me staat
Hij wil simpelweg naar binnen
Koud buiten
Kan hem niet schelen welk huis
Maar mij wel
Niet in dat van mij
Snel de deur dicht
Op slot
Want die linkerd heeft een manier gevonden
Om van de terrasstoel
Naar het handvat van de deur te springen
Als twee kemphanen
Of geliefden
Staan we blazend tegenover elkaar
Ieder aan de andere kant van het glas
Al onze tanden bloot

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, maak-dat-de-kat-maar-wijs-story