Boodschap van de Eeuwige

En een boodschapper van de Eeuwige
Ging omhoog van Gilgal naar Bochim
En zei (in de naam van de Eeuwige):
Ik zal je uit Egypte voeren
En Ik heb je gebracht naar het land
Dat Ik aan jullie voorvaderen heb gezworen
En Ik zei, Ik zal mijn verbond met jullie
Nooit verbreken
En je zult geen verbond sluiten
Met de inwoners van dit land
Je zult hun altaren verbrijzelen
Maar jullie hebben Mij niet gehoorzaamd
Wat heb je gedaan?
En Ik zei ook:
Ik zal hen niet voor jullie uitdrijven
En zij zullen als pijnlijke steken voor je zijn
En hun goden voor jullie een struikelblok
En toen de boodschapper van de Eeuwige
Deze woorden zei
Tegen alle kinderen van Jisraël
Verhief de natie zijn stem en huilde
En ze noemden de plaats Bochim
En ze offerden daar voor de Eeuwige
En Joshua stuurde de natie weg
En de kinderen van Jisraël gingen
Ieder naar zijn eigen erfgoed
Om het land te bezitten
En de natie diende de Eeuwige
Gedurende alle dagen van Joshua
En alle dagen van de ouderen
Die Joshua overleefden
En die alle grote daden
Van de Eeuwige gezien hadden
Die Hij voor Jisraël had uitgevoerd
En Joshua, de zoon van Nun
De dienaar van de Eeuwige
Stierf toen hij honderdtien jaar oud was
En zij begroeven hem
Binnen de grens van zijn erfdeel
In Timnath Cheres
Op de berg van Efraïm
Ten noorden van de  Gaäsh berg
En ook die generatie
Werd bij hun voorvaders bijeen gebracht
En er stond een andere generatie op
Na hen
Die de Eeuwige niet kende
Noch de daad die Hij voor Jisraël had gedaan
(eigen vertaling)

Bochim betekent huilen
De plaats werd dus genoemd naar de weners
Die tot inkeer kwamen
Nadat de boodschapper, een engel van de Eeuwige
Hen er op wees
Dat de kinderen van Jisraël zich
Aan het verbond met de Eeuwige moeten houden

Het is een onrustige ochtend
De sociale buurtmakelaars kwamen koffie drinken
En ik vroeg hoe het met de reactie
Van de woningbouwvereniging zit
Waar ik via de buurtmakelaars
Een leuk plan heb ingediend
Vorige week ook al gevraagd
Ja, ze zou me bellen
Nog steeds heb ik haar nummer niet
Maar vanmiddag gaat ze écht bellen
En anders, zeg ik
Bel ik zelf naar de woningbouwvereniging
Dit is gewoon haar werk
Ze moet toch op een gegeven moment
Antwoord geven
Nou ja, ik heb mijn zaailingen
Op het balkon
Maar goed in bubbeltjes plastic gepakt
Voor de aankomende storm, sneeuw en hagelbuien
Dat niet al mijn hoop
Naar de gallemiezen gaat

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, let-it-blossom-let-it-grow-story




This entry was posted in @Work, Bonje in het bejaardenhuis, kunst, literatuur, Own Art and tagged , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.