Wat er in mijn hart is

Toen kwamen de kinderen van Judah
Naar Joshua in Gilgal
En Kaleb de zoon van Jefunneh
De Kenizziet
Zei tegen hem:
Je weet wat de Eeuwige tot Moshé
De man van God
Over mij
En over jou gesproken heeft
In Kades-Barnea
Ik was veertig jaar oud
Toen Moshé, de dienaar van de Eeuwige
Mij van Kades-Barnea stuurde
Om het land te verkennen
En ik bracht hem woord terug
Wat er in mijn hart was
En mijn broers die met mij meegingen
Lieten het hart van het volk zinken
Maar ik vervulde de wil van de Eeuwige, mijn God
Moshé zwoer op die dag en zei:
Het land waarop je voet hebt gezet
Zal zeker je erfdeel zijn
En van je kinderen, voor altijd
Omdat jij de wil van de Eeuwige, mijn God hebt vervuld
En nu, zie, de Eeuwige heeft me in leven gehouden
Zoals Hij sprak
Deze vijfenveertig jaren
Vanaf het moment dat God
Dit woord tot Moshé sprak
Terwijl Jisraël door de woestijn liep
En nu, zie, ik ben vijfentachtig jaar oud
Ik ben vandaag nog net zo sterk
Als dat ik was op de dag dat Moshé me stuurde
Zoals mijn kracht toen was
Zo is mijn kracht nu voor oorlog
Zowel om uit te gaan
Als om terug te komen
En nu, geef me de berg
Waar de Eeuwige over sprak
Op die dag
Want je hoorde op die dag
Hoe de ‘Anakim daar waren
En dat de steden groot en versterkt waren
Het kan zijn dat de Eeuwige met mij zal zijn
En ik ze zal verdrijven
Zoals de Eeuwige sprak
En Joshua zegende hem
En gaf Hebron aan Kaleb
De zoon van Jefunneh als erfdeel
Hebron werd daarom het erfdeel van Kaleb
De zoon van Jefunneh
De Kenizziet
Tot op de dag van vandaag
Omdat hij de wil van de Eeuwige, de God van Jisräel
Vervulde
En de naam van Hebron was vroeger Kirjath-Arba
Arba was de grootste man onder de ‘Anakim
En het land had rust van oorlog

Vijfenveertig jaar heeft Kaleb
Gevochten en taken uitgevoerd
Voor de kinderen van Jisraël
Zoals de Eeuwige het Moshé had bevolen
Hieruit kunnen we opmaken volgens de geschriften
Dat het veroveren van het land zeven jaar duurde
Want in het tweede jaar stuurde Moshé de spionnen
Toen bleven er nog 38 jaar over
Waarin de kinderen van Jisraël
Door de wildernis trokken
Plus zeven waarin ze het land veroverden
Dat maakt een totaal van 45 jaar

Het theelicht begint vorm te krijgen
Nu drogen
Daarna de binnenkant beetje bijschuren
Hopen dat het goed gaat
Want ik heb een stukje moeten lijmen
Dat afbrokkelde
Misschien woensdag op les glazuren?

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, waar-het-hart-vol-van-is-story





This entry was posted in @Work, kunst, literatuur, Own Art and tagged , , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.