Als het zand aan de kust

Het gebeurde toen Jabin
Koning van Hazor het hoorde
Dat hij een boodschapper stuurde naar Jobab
Koning van Madon
Naar de koning van Shimron
En naar de koning van Achshaf
En naar de koningen
Die ten noorden van de bergen waren
En van de vlakten
Ten zuiden van Chinnaroth
En in het dal
En in de omstreken van Dor
In het westen
Naar de Kanaänieten
In het oosten en westen
En naar de Amoriet
En de Hethiet
En de Fereziet
En de Jebusiet in de bergen
En naar de Hiviet
Onder de Hermon
In het land Mizpa
En zij trokken er op uit
Zij en heel hun leger met hen
Vele mensen
Zoals het zand aan de kust
Als een menigte
Met vele paarden en wagens
En al deze koningen
Kwamen bijeen
Zij kwamen en legerden zich samen
Bij de wateren van Merom
Om tegen Jisraël te vechten
En de Eeuwige zei tegen Joshua:
Wees niet bang voor ze
Morgen om deze tijd
Zal ik ze verslagen
Aan Jisraël uitleveren
Je zult hun paarden kreupel maken
En hun wagens met vuur verbranden
En Joshua
En alle oorlogskrijgers met hem
Kwamen plotseling bij hen aan
Bij de wateren van Merom
En ze vielen hen aan
En de Eeuwige leverde ze uit
In de handen van Jisraël
En ze sloegen hen
En achtervolgden ze tot Groot Zidon
En tot Misrefot-Maim
En het dal van Mizpeh in het oosten
En ze sloegen hen
Totdat ze niemand van hen overlieten
En Joshua deed met hen
Zoals de Eeuwige het hem geboden had
Hij maakte hun paarden kreupel
En verbrandde hun wagens met vuur
En Joshua keerde tegen die tijd terug
En nam Hazor in
En sloeg zijn koning met het zwaard
Want Hazor was vroeger
Het hoofd van al deze koninkrijken
En ze sloegen alle zielen daar
Met het scherpst van het zwaard
Vernietigden ze hen volledig
Er bleef geen ziel over
En hij verbrandde Hazor met vuur
En alle steden van deze koningen
En al hun koningen
Nam Joshua in
En sloeg hen met het scherpst van het zwaard
En vernietigden hen volledig
Zoals Moshé
De dienaar van de Eeuwige
Had bevolen

Het is mooi om te zien
Hoe beeldend de Tenach kan zijn
Met een paar woorden
Een menigte zo talrijk
Als het zand aan de kust
Je krijgt meteen een beeld
Van de stofwolk die zij veroorzaakten
Toen al die koningen
Met hun krijgsvolk samen kwamen

Het was gezellig met mijn ouders
Mijn vader zag
Dat hij eigenlijk niet had hoeven komen
Maar voor de gezelligheid
Had hij het niet willen missen
We gaan dat vaker doen
Op een saaie zondag
Kom maar naar me toe
Ik zorg dat er lekkere hapjes zijn
Ja, hapjes moeten er wel zijn, grapt hij
Geen zorgen
Ik ben dochter van een jiddische mama
Er is altijd genoeg te naschen
Morgen heeft hij een afspraak met de huisarts
Met aanvullende vragen
Hopelijk is het daarna snel voor elkaar

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, eer-je-vader-en-moeder-story



This entry was posted in @home, kunst, literatuur, Own Art and tagged , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.