Het vlees van je kinderen zul je eten

Plotseling zal de Eeuwige
Van verre
Van het einde van de aarde
Een volk op je loslaten
Dat als de arend neerschiet
Een volk waarvan je de taal niet verstaat
Een brutaal volk
Dat de ouden van dagen niet ontziet
En met de jeugd geen medelijden heeft
Dat de voortbrengselen van je veestapel
En de vrucht van je grond zal opeten
Totdat jij vernietigd zult zijn
Dat geen koren, most of olie
Voor je zal overlaten
Noch de worp van je runderen
Of de aanwas van je kleinvee
Totdat het je geheel tot de ondergang
Gebracht zal hebben
Het zal je belegeren
Ingesloten binnen je poorten
Totdat je hoge en versterkte muren
Waarop je in heel je land vertrouwde
Neergehaald zullen worden
Ja, binnen al je poorten
In heel je land
Dat de Eeuwige, je God
Je geeft
Zal het je in het nauw brengen
De vrucht van je schoot
Het vlees van je zonen en dochters
Die de Eeuwige, je God, je geeft
Zul je eten
Door de belegering
En de beklemmende benauwenis
Waarin je vijand je gebracht heeft
De meest verfijnde en verwende man
Die er bij je is
Zal zijn broer
Noch zijn meest geliefde vrouw
En de rest van zijn kinderen
Die hij nog behouden heeft
Iets gunnen
Zodat hij aan geen hunner meegeeft
Van het vlees van zijn kinderen
Dat hij eet
Omdat hem anders niets overgebleven was
Tijdens de belegering
En de beklemmende benauwenis
Waarin je vijand je
Binnen al je poorten gebracht heeft
De meest verfijnde en verwende vrouw
Die er bij je is
Die uit verwendheid
En overgevoeligheid
Niet eens geprobeerd heeft haar voetzool
op de grond te zetten
Zal haar geliefde man
Noch haar zoon of dochter iets gunnen
Zelfs niet van haar nageboorte
Die haar lichaam verlaat
Of van haar kinderen
Die ze ter wereld brengt
Bij gebrek aan iets anders
Zal ze die in het geheim opeten
Tijdens de belegering
En de beklemmende benauwenis
Waarin je vijand je in al je steden gebracht heeft

Verschrikkelijke vloek!
Opdat je nooit, nooit, nooit gedwongen zult zijn
Je kinderen op te eten
Het is weer niet mals
Wat de Eeuwige uit de kast haalt
En je kunt je afvragen
In hoeverre het land van mijn hart
Haar eigen kinderen aan het opeten is

Het is zondag
Buiten is het grauw en guur
Slechts twee graden
Gemene wind
Ik heb er niet zoveel zin in vandaag
Misschien gewoon
In bed lezen
Hele dag

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, somber-story