Mozaiek van mijn hart

Joséf kon zich niet langer bedwingen voor alle omstanders
En hij riep:
Laat iedereen nu van mij weggaan
Zo stond er niemand bij hem
Toen Joséf zich aan zijn broers bekend maakte
Hij begon luidkeels te huilen
Zodat de Egyptenaren het hoorden
Ook de hofhouding van Far’o hoorde het
Joséf zei tegen zijn broers:
Ik ben Joséf
Vader… leeft hij nog?
Maar zijn broers konden geen antwoord geven
Want onthutst stonden zij voor hem
Toen zei Joséf tegen zijn broers:
Kom toch wat dichter bij mij
En ze kwamen dichterbij
Ik ben jullie broer, Joséf, zei hij
Die jullie naar Egypte hebben verkocht
En nu behoeven jullie niet verdrietig te zijn
Of boos op jezelf
Dat jullie me hierheen verkocht hebben
Want tot levensbehoud heeft God me voor jullie uitgezonden
Want het is nu al twee jaar dat er hongersnood is in het land
En nog vijf jaar zal het duren
Voordat er geploegd en geoogst zal worden
Maar God heeft mij voor jullie uitgezonden tot grote redding
Om voor jullie een behoud in het land te verzekeren
En jullie de mogelijkheid te geven
Om in leven te blijven
Welnu, niet jullie hebben mij hierheen gezonden, maar God
Hij heeft mij als vaderlijk raadgever bij Far’o aangesteld
Als heer over heel zijn hof
En als heerser over heel Egypteland
Trek nu vlug op naar vader en zeg hem:
Zo heeft uw zoon Joséf gezegd:
God heeft mij aangesteld als heer over heel Egypte
Kom naar mij toe
Aarzel niet
U kunt gaan wonen in het land Goshen
Dan bent u dicht bij mij
U, uw kinderen en kleinkinderen
Uw klein en rundvee
En al wat van u is
En ik zal u daar onderhouden
Want nog vijf jaar is er hongersnood
Zodat u niet tot armoede vervalt
U en uw huisgezin
En al wat u toebehoort
Jullie eigen ogen
Evenals die van mijn broer Binjamin
Zien toch dat het mijn mond is die tot jullie spreekt
Vertel dan aan vader alle eer
Die mij in Egypte te beurt is gevallen
En al wat jullie gezien hebben
En breng dan zo spoedig mogelijk vader hierheen

In de huiskamer ligt alleen nog het beschadigd mozaïek te drogen
Ooit in Israël gemaakt
Toen die mooie rooie in Amerika was
Om voor het kantoor van zijn moeder
En later zijn broer
Mee te helpen met tax season
Elk jaar vanaf januari tot ergens in mei
Is hij lange maanden weg
Vroeger belde hij regelmatig
Waar ter wereld ik ook was
Maar nu hij hertrouwd is
Hoor ik weinig

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, nothing-lasts-story


This entry was posted in @Work, kunst, literatuur, Mooie Rooie, Own Art and tagged , , , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.