Die laat vergeten

Joséf was dertig jaar toen hij voor Far’o stond
De koning van Egypte
En Joséf ging heen van Far’o
En trok het hele land Egypte door
Het land bracht in de zeven jaren van overvloed
Bij handen vol voort
Hij verzamelde al het voedsel van die zeven jaren
Die over Egypte waren gekomen
En sloeg een voedselvoorraad op in de steden
Het voedsel van de landerijen rondom een stad
Sloeg hij daarin op
Zo hoopte Joséf koren op
Zo ontzaglijk veel
Als het zand van de zee
Zodat men ophield met tellen
Want het was ontelbaar
En voordat het hongerjaar aanbrak
Werden Joséf twee zoons geboren
Die Asenath hem schonk
De dochter van Poti-Féra
Joséf noemde de eerstgeborene Menashé;
Die laat vergeten
Want God heeft mij al mijn ellende
En heel het huis van mijn vader doen vergeten
En de tweede noemde hij Efrajim;
Dubbele vrucht
Want God heeft me vruchtbaar gemaakt
In het land van mijn ellende
Toen nu de zeven jaren van overvloed
Die over het land Egypte heerste
Voorbij waren
Begonnen de zeven jaren van hongersnood
Aan te breken
Zoals Joséf gezegd had
Honger was er in alle landen
Maar in het land Egypte was er brood
En toen ook het hele land Eygypte
De honger ging voelen
En het volk bij Far’o om brood smeekte
Zei Far’o tegen heel Egypte:
Ga naar Joséf
Doe wat hij jullie zegt
De honger had zich over het hele land uitgebreid
En Joséf opende alles waarin het koren opgeslagen was
Om het de Egyptenaren te verkopen
En steeds zwaarder werd de hongersnood in het land Egypte
Alle landen kwamen naar Egypte
Om bij Joséf koren te kopen
Want zwaar drukte de hongersnood
Op de gehele aarde

Twee werken weggegooid
Eén van gips
En een linnendoek waarvan de verf ging bladderen
Een ander doek ook beschadigd
Heb ik ingepakt en in de berging gezet
Sommige werken liggen nog te drogen
Elke dag controleren
Hoe ze eraan toe zijn
Ik kan nog niet loslaten
Wat er allemaal gebeurd is
Sommige mensen kunnen makkelijker ruziemaken
Dan zeggen:
Wat erg, het spijt me

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: In-het-water-story