Lievelings potlood

Intussen waren Midjanietische kooplieden langs gekomen
En hadden Joséf uit de put omhoog getrokken
En hem aan de Isma’elieten voor twintig zilverstukken verkocht
En deze brachten Joséf naar Egypte
Reoewén ging terug naar de put en zie:
Joséf is niet meer in de put
Hij scheurde zijn kleren
Keerde terug naar zijn broers en zei:
De jongen is er niet meer
En ik, waar moet ik heen!
Ze namen nu het gewaad van Joséf
Slachtten een geitenbokje
Dompelden het gewaad in het bloed
Lieten door een afgezant het kleurige gewaad
Aan hun vader brengen en hem zeggen:
Dit hebben we gevonden
Tracht toch te herkennen
Of dit gewaad van uw zoon is of niet
En hij herkende het en zei:
Het is dat van mijn zoon
Een wild dier moet hem verslonden hebben
Joséf is zeker verscheurd!
En Ja’akov scheurde zijn kleren
Deed een zak om zijn lendenen
En treurde lange tijd om zijn zoon
En al deden al zijn zoons
En al zijn dochters
Hun best om hem te troosten
Hij weigerde zich te laten troosten:
Neen, zei hij, ik wil rouwende om mijn zoon
In het graf afdalen
Zo beweende zijn vader hem
De Midjanieten hadden hem naar Egypte verkocht aan Potifar
Een hofdignitaris van Far’o
De overste van de lijfwacht

Joséf uitgeleverd
In vreemde handen
Zijn vader tot het graf bedroefd
En ik, ik zei de gek, ik weet niet
Ik voel grote woede opkomen
Mijn lievelingspotlood is pleite
Niet goed op gepast
Ik heb nog verteld waarom ik er zo van hield
Dat kan natuurlijk gebeuren
waarschijnlijk achter een kast gelazerd
Pas bij de volgende verhuizing weer te vinden
Maar waarom dat niet eerlijk gezegd

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, kleinzielig-story

This entry was posted in @home, kunst, literatuur, Own Art and tagged , , , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.