Vrede

Toen dacht God aan Rachél
God verhoorde haar en opende haar baarmoeder
Ze werd zwanger en kreeg een zoon
Ze zei:
God heeft mijn schande weggenomen
En noemde hem Joséf;
Hij zal toevoegen, zeggende:
De Eeuwige moge mij er nog een zoon bijschenken
Toen nu Rachél Joséf ter wereld had gebracht
Zei Ja’akov tegen Lawan:
Laat me vertrekken
Zodat ik naar mijn eigen plaats
En eigen land kan gaan
Geef me mijn vrouwen en kinderen
Waarvoor ik in uw dienst was
Opdat ik kan gaan
U weet immers zelf op welke wijze
Ik u gediend heb!?
Hierop zei Lawan:
Moge ik toch enige sympathie bij je aantreffen
Ik meen tot de ontdekking te zijn gekomen
Dat de Eeuwige mij ter wille van jou gezegend heeft
Voorts zei hij:
Bepaal het loon dat je me vragen wilt
En ik zal het je geven
Hierop zei hij:
U weet zelf hoe ik u gediend heb
En hoe uw vee bij mij geworden is
Want weinig was het wat u vóór mijn tijd gehad hebt
En het heeft zich tot veel uitgebreid
De Eeuwige zegende u
Sinds ik hier voet in huis gezet heb
Nu dan, wanneer zal ik eens voor mijn eigen huisgezin mogen zorgen?
Hij zei:
Wat moet ik je geven?
En Ja’akov zei:
U behoeft me niets te geven
Als u aan deze voorwaarde wilt voldoen
Zal ik wederom uw kleinvee weiden
En zal ik erop passen
Ik zal vandaag uw hele kudde doorgaan
Om elk gestippeld en gevlekt lam
En elk donkerkleurig lam onder de schapen eruit verwijderen
Evenals de gevlekten en gestippelden onder de geiten
Dat zal mijn loon zijn
Mijn eerlijke
Oprechte handelwijze zal op een zekere dag
Verantwoording voor mij afleggen
Als u het mij toekomende loon komt inspecteren
Alles wat niet gespikkeld of gevlekt is bij de geiten
En donkergekleurd onder de schapen
Is door diefstal in mijn bezit gekomen
Hierop zei Lawan:
Ja moge het zijn zoals je gesproken hebt

Ik ben vrede aan het sluiten
Met mijn huis
Huis dat ik gekozen heb
Maar nooit gekozen zou hebben
Als
Als is niet langer indien
Als is wanneer
Nu
Dit is het huis dat ik gekozen heb
En nu moet ik ermee dealen
De omstandigheden
De omstandigheden zijn gunstig
Lagere huur
Lekker warm
Maar oi va voi
In een woonwijk
Als je de zee als buurman had
Nu woon ik aan een sloot
Die ik nog niet van dichtbij bekeken heb
Zo haal ik mijn neus op
Voor het water voor mijn deur
Ik moet nog wennen
Aan de wijken
Waarin mensen worden opgeborgen
Als ik tijd van leven heb
Maandag naar de longarts

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, jezelf-tegenkomen-story




This entry was posted in @home, kunst, literatuur, Own Art and tagged , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.