Moge haar nagedachtenis tot zegen zijn

Zodra Lawan het bericht omtrent Ja’akov
De zoon van zijn zuster vernam
Snelde hij hem tegemoet
Omhelsde hem
Kuste hem
En bracht hem naar zijn huis
En Ja’akov vertelde Lawan al zijn wederwaardigheden
Daarop zei Lawan hem:
Je bent toch mijn eigen vlees en bloed
En hij bleef een volle maand bij hem
Lawan zei tegen Ja’akov:
Zou je, omdat je nu mijn bloedverwant bent
Voor niets arbeid voor mij verrichten?
Vertel me wat je loon moet zijn
Nu had Lawan twee dochters
De oudste heette Leah
En de jongste Rachél
Leah’s ogen waren flets
Maar Rachél had een mooi figuur
En een knap gezicht
Omdat Ja’akov Rachél beminde zei hij:
Ik wil u zeven jaar dienen voor Rachél
Uw jongste dochter
Hierop zei Lawan:
Ik kan haar beter aan jou geven
Dan dat ik haar aan een andere man geef
Blijf bij mij
En zeven jaar diende Ja’akov voor Rachél
En ze waren in zijn ogen als enkele dagen
Omdat hij van haar hield
Daarna zei Ja’akov tot Lawan:
Geef nu mijn vrouw
Want mijn tijd is om
Zodat ik tot haar kan komen
Lawan riep alle mannen van de plaats bijeen
En maakte een feestmaal

Verdrietig bericht
Een vriendin
Collega museum van mijn hart
Is maandag overleden
In het ziekenhuis
We hadden nog zoveel plannen
Na de operatie aan haar heup
Zouden we kreeft eten
In een pop-up in West
We zouden dit
We zouden dat
Maar ze was heel erg ziek
En dat ze niet wakker is geworden
Uit de narcose
Misschien de mooiste dood
Moge haar nagedachtenis tot zegen zijn

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, de-wereld-is-leger-story