Naar het zoet

Meer en meer nam het water af
Tot de tiende maand
En op de eerste van de tiende maand
Werden de toppen der bergen zichtbaar
Precies na veertig dagen
Opende Noach het venster
Dat hij in de ark gemaakt had
En zond de raaf weg
Die steeds naar buiten
En weer terug vloog
Tot het water op aarde was opgedroogd
Toen zond hij de duif weg
Om te zien of het water verminderd was
De duif kon nergens een plekje vinden
Om haar pootjes neer te zetten
En keerde naar hem naar de ark terug
Want overal op aarde was er water
Hij stak zijn hand uit
Pakte haar
En haalde haar naar zich toe bij hem in de ark
Hij wachtte nog eens zeven dagen
En zond de duif toen nog eens uit de ark
Tegen de avond kwam de duif bij hem terug
En kijk, een afgeplukt olijfblad in haar bek!
Toen wist Noach dat het water op aarde gezakt was.

Eindelijk
Er komt een einde aan deze toestand
Ik heb getekend
Er staan twee opties voor me klaar
Een zeker dak boven mijn hoofd
Dit was een bittere strijd
Nu naar het zoet
De toekomst

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, slopend-story



This entry was posted in @home, kunst, literatuur, Own Art, Thuis and tagged , , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.