Wees Vruchtbaar

Een vriendin begon te huilen
Toen ze mijn werk zag
Heb nog wel gevraagd
Waarom huilde je nou
En ik dacht
Ziet ze me nou
Ziet ze me voor alles
Waar ik geen erkenning voor krijg
Ik denk dat het te veel gevraagd is
Ik leef in de leegte
Waarin ik niets voorstel
En zo werd bepaald
Het water zou wemelen
En de vogels vliegen
Langs de hemel
Wees vruchtbaar
En vermeerdert je
Vult het water in de zeeën
En moge de vogels
Zich op aarde etc.
Maar niet op mijn balkon
Het hele pand is leeg
Het werd avond
Het werd ochtend
Dag vijf

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Pascale, sad-story-of-creation-and-expand-Story

This entry was posted in @home, kunst, literatuur, Thuis and tagged , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.