Hoera, twee dagen onderzoeken, van en naar het ziekenhuis reizen zijn klaar.
Niet meer fysiek hoeven wachten tot de volgende handeling.
Maar wel afwachten, totdat de tijd verstrijkt, over drie weken terugkomen.
Nieuwe resultaten, nieuwe toestanden.
Moge dat oog over een weekje inderdaad genezen zijn, en moge het heel lang duren voordat het opnieuw moeilijk gaat doen.
Wat ben ik het zat.
Vanaf oktober vorig jaar ga ik van de ene hevige ontsteking naar de andere, zit ik binnen met gesloten gordijnen en vlieg nagenoeg tegen het plafond. Hoewel ik er beter in ben geworden, de tijd verdragen. Zonder al te veel te kunnen zien of doen. Met als enige onderbreking, tripjes van en naar het ziekenhuis. De enige avonturen die ik mee maak, in en om het huis.
De buurvrouwen zijn gelukkig heel lief en verwennen me vaak. En ik ga door met wat me aan het hart ligt, zo goed als ik kan. Maar ik kan het zien in de foto’s die ik neem, onderweg, als ik boodschappen doe, of de art die ik thuis maak. Ik weet precies in welk werk, wanneer dat oog weer begon te klieren en wanneer het bijna is genezen.
Moge de schone kunsten een troost zijn, geen verlichting please, mijn oog verdraagt licht maar slecht.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale, Smurfin
