Ik ben een beetje verdrietig

500-Joden-in-Suriname

Ik heb snoeihard gewerkt
Alsof ik een baan had
Al is het vrijwillig
Met collega’s
Met wie je kunt lachen
Boos op wordt
Teleurgesteld in raakt
Op wie je kunt leunen
En die je probeert te steunen
Ik heb werkelijk alles gedaan
Al was mijn aandeel klein
Deze tentoonstelling
Die ook over mijn familie gaat
Op Curaçao
Heb mijn ouders uitgenodigd voor de opening
Ze waren er niet
Toch was ik in mijn element
Regelen, vragen, vlijen, poetsen, schrobben, praten, evalueren
Ik heb ik weet niet hoeveel vitrines gepoetst
Bruiklenen binnengesleept
Mijn best gedaan
Honderd potten thee gezet
Koffie kan ik niet maken, dat lust ik niet
Boodschappen gedaan
Gesproken met de eigenaren van de schatten
Geshopt met de conservator
In een afgesloten wc speeches doorgenomen
Ik heb me volledig gegeven
En nu is het voorbij
De tentoonstelling staat
Joden in de Cariben
Ben zielsgelukkig
Wat ziet het er mooi uit
Maar ook een beetje verdrietig
Ik hoor er niet meer bij.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: JHM, bruikleengever, Joden in Suriname

This entry was posted in kunst, literatuur and tagged , , , , . Bookmark the permalink.

3 Responses to Ik ben een beetje verdrietig

  1. Suzanne says:

    Ga het graag zien deze tentoonstelling, en daarmee jou

  2. Blewbird says:

    Je hart ligt erin. ‘t Is prachtig!

  3. fradigt says:

    Hey Jezz, je bent geen spat veranderd! Niet verdrietig zijn dat
    hoort niet bij jou. Veel succes met je exheb.
    grfrp

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.