Ik vind het te intrusief
Onderzoeken
In je lichaam
Ik wil dat ze aan de buitenkant blijven
Al die geneesheren
Met hun grijpgrage vingers
Die aan mijn organen willen rommelen
Sinds ik terug ben in Nederland
Ben ik mijn jeugd verloren
Ik verliet Israël als rijpe vrouw
Hier werd dat snel oud
In calvinisme
En de kou
Toen klapte de binnenkant
En verschrompelde de buitenkant
Of dijde uit
Dat ook
Mijn God
Die buik
Die dijen
Die billen
Ik weet niet wie het zei
Ergens in de vijftig
Heeft iedereen het gezicht
Dat het verdient
En dat van mij
Is niet blij
Al probeer ik veel te lachen
Maar van tranen verbijten
Krijg je lelijke lippen
En hangende hoeken
Op mijn hart na
Heb ik zo’n beetje
Elk orgaan op de behandeltafel gelegd
Denk ik
Hoop ik
Laat er niet nog meer tsores
In mijn schoot vallen
Nu zijn het de darmen
En het gaat natuurlijk
Zoals altijd over bloed
Nu willen ze naar binnen
En kijken
Maar ik wil niet meer
Vanaf mijn zestiende
Hang ik met mijn benen in de stijgbeugels
Onderga examinaties
Waarvan ik steeds opnieuw
(After it)
Voel dat ze mijn geheim bezoedelen
Van binnen
Ik wil dat ze buiten blijven
Niemand leeft voor altijd
En ik ga eerder dood
Maar ik wil ze niet meer
In me hebben
Shabat Shalom
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Lidwien van Wersch, Op weg naar het land van hun verbeelding
Precies. Als de mens bedoeld was om open te maken, zat er wel een ritssluiting in.
Ik wil die roestvrij stalen naalden ook niet meer. Je zou jezelf moeten kunnen onderzoeken door gewoon diep na te denken.