Dwars
Ben boos geworden
op Azerbeidzjani die ik
Nederlands probeer te leren
Als vrijwilliger
Geloof me
Weet hoe het is
Mond vol watten
In stomheid geslagen
Heb zelf tanden stukgebeten
Op Hebreeuws
En nooit vloeiend
Gesproken
Maar heb wel mijn best gedaan
Hard geleerd
Oefeningen gemaakt
Geprobeerd te begrijpen
En gebruiken
Hij geeft eerder op
Dan ik
Die uiteindelijk te ijdel was
En liever Engels kletste
Dan verzandde
En soms heb ik er geen
Geduld voor
Kom op man
Nieuw leven
Hoort de taal bij
Zodat je iedere hufter
Die je uitscheldt
De waarheid kunt zeggen
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: William Klein
Lastig. Ben zelf – ook als vrijwilliger, hoewel inmiddels verplicht als tegenprestatie voor bijstand – vier jaar bezig met het geven van lessen Nederlands, en voor het eerst is dit schooljaar een worsteling. Twee vrouwen in de twintig (uit Afghanistan en Eritrea), en de aandachtsspanne is dramatisch kort. Ook noodgedwongen bezig met (te) veel dingen tegelijk, zoals dreigende deadlines qua inburgering, denk ik.
Wat ook niet helpt: de enorme afstand tot de Nederlandse samenleving. Alleen sociaal actief in de eigen gemeenschap en schotel met tv van thuis, en geen idee wat er in Nederland speelt. Alle discussies rond bijvoorbeeld zwarte pieten en minder Marokkanen gaan volledig langs ze heen. Geen idee van het bestaan van de hufters.
ja soms is het moeilijk, ook omdat je weet dat hij nog zoveel andere dingen aan zijn hoofd heeft die ook belangrijk zijn, hij vertelde dat hij weinig contact had, hij probeert vrijwiligersbaantje te krijgen zodat hij met mensen kan praten, maar er zijn haast geen plekken meer omdat iedereen die er door de crisis uitgejast is nu als gedwongen vrijwilliger voor niets staat te werken.
We lachen gelukkig ook veel.
Soms is het heel grappig om uit te leggen hoe Nederland en haar taal werkt.