Niet bloggen!
Gebied je jezelf
Vanmiddag in het museum
Terwijl je tussen de herinneringen staat
Leven dat was
Niet voor jou was
Is
En ook dat weer niet
Sommige dingen vertel je niet
Je praat niet over goud
Dat je naar de juwelenboer brengt
Hoe druk het daar is
Dat ze buiten staan
Tassen vol
Gebruikte blinkers
Dat de flappen grif geteld en uitgegeven
Flux in de handtas gepropt
Armoedige smoeltjes
Mijn God en zo
Je zegt ook niet
Dat je zelf van dat geld
Behalve dat je het hard nodig hebt
Stookkosten afgelopen koude winter
En je daarom overging tot inleveren
Goudenring
Die je vader je geeft
Als je voor het eerst ongesteld bent
Je gaat niet bloggen dat je
Behalve al het andere dat nodig is
Ook een boek koopt
De nieuwste Grunberg
Apocalyps
Daar praat je niet over
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Suhair Sibai, No Fear
en wij zijn het morgen weer vergeten… x
Ik bewonder je lef om de dingen waar we niet over praten te bloggen.
Zelf ben ik de courage aan het kwijtraken om mijn situatie of mening nog op het web te delen.
Het onbegrip. De herhaaldelijke, persoonlijke bedreigingen. Te moe voor. Blog. Twitter. Flickr. Alles afgedankt.
Rest alleen nog het flink afgeschermde Facebook profiel. Maar ook daar moet ik mij beperken, ontdek ik. Vanmiddag wat licht vileine opmerkingen geplaatst over de nieuwe bijstandsplannen van Jetta Klijnsma. Maar bij de eerste reacties ging het al mis. “Ja, ze heeft gelijk.” Mijn ironie niet begrepen, dus de updates maar weer verwijderd.
Geniet van de nieuwe Grunberg. Nu ik letterlijk om de hoek van de grote bibliotheek woon, heb ik het lezen na lange tijd weer opgepakt. Het geeft rust.
Denk dat je als schrijver, blogger, kletspraatjes houder vooral maling moet hebben aan wat anderen er van vinden. Dan begrijpen ze de ironie maar niet.
Ben met bloggen begonnen op 5 augustus 2006 bij toen nog het Volkskrantblog, alles en iedereen is langs gekomen.
En schrijven is fijn. Het dwingt je om je gedachten te ordenen en soms vind je een nieuwe opening.
Ja, lezen schijnt zelfs gezond te zijn. Blij met mijn nieuwe Grunberg.
Dit jaar geen lid van de bibliotheek, het ging gewoon niet.
En er stonden nog genoeg boeken in de kast.
Maar af en toe iets nieuws is wel fijn.
Zeker, schrijven is fantastisch. Alleen met het online delen ben ik wel klaar. Het web is – zeker in Nederland – gekaapt door de schreeuwers, de xenofoben, de ijdele self-promoters. Een open riool, waar ik mij niet meer dagelijks in wil wassen.
Den Haag kent gelukkig nog de regeling (al zullen de Jetta Klijnsma’s van deze wereld dit wel snel ongedaan maken) dat de bibliotheek gratis is wanneer je in de bijstand zit. En nu ik op een minuut loopafstand woon, kost het me zelfs geen tramrit. De Centrale Bibliotheek hier is echt geweldig, met audio/video en ook zeer recente boeken.
Oh man, laaf je! Wat heerlijk.
Vorig jaar had ik nog wel een bibliotheekkaart.
Gekocht in Zandvoort en omgezet in bibliotheekpaspoort voor heel Noord-Holland.
Heerlijk, in OBA opzoek naar het allernieuwste.
En bijlezen.
Dit jaar ging het werkelijk niet.
Daarom is Grunberg zo’n troost.
Van alles dat vergankelijk is, de luxe boodschappen, de noodzakelijke afbetalingen, rekeningen, zijn boek blijft bestaan.
Ergens in mijn boekenkast.
Je kan er naar binnen lopen en aan tafel gaan zitten lezen. Je mag het alleen niet meenemen. Kun je een boek in een paar uur lezen ?
Ik niet. Ben zeer langzame lezer.
Ik hou er van, eindeloos over de woorden heen en weer te gaan.
Zo gaat dat.
ZweefTeef.