Verpatst

500-Kirsty-Mitchell-1

Vrijwillig begraven in het archief hebben mijn dagen weer zin
Ik ben ergens nuttig voor
Verder heb ik oorbellen en trouwring vandaag verpatst
Juwelen van die mooie rooie
Dat mag niemand weten
Aan het goud van mijn ouders
Ben ik nog niet toegekomen
En als ik er aan denk moet ik janken
Mijn God
En zo

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Kirsty Mitchell

This entry was posted in kunst, literatuur and tagged , , , , , , . Bookmark the permalink.

5 Responses to Verpatst

  1. Grootmoeder says:

    en morgen is het vrijdag Jezzebel

  2. Wij zeggen niks. X

  3. Dagen die zin hebben zijn belangrijker dan goud. Niet treuren. -Ja, ik snap het hoor, ‘t is vreselijk. Sterkte!

  4. Robert says:

    Bij mij is recent de volledige inhoud van de boekenkast richting De Slegte gegaan. Heb ik een maand van kunnen eten.

    Nu zijn de fotocamera’s aan de beurt, maar dat blijkt lastig. Op Marktplaats is het akelig stil.

    Het is ook wel bevrijdend, dat uitvegen van een verleden dat er niet meer toe doet. Al zal dat bij juwelen of familiegoud ongetwijfeld anders voelen.

  5. Als de emotionele waarde hoger is dan de goudprijs, niet doen…

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.