Ik was bij Dirk en kocht een fles cola.
1,88 staat er op de teller.
Dat is 1,90, zegt de kassière.
Ik heb gepast tot 1,87.
Door een muntstuk van 2 euro cent.
Ze weigert.
Wij ronden af, zegt ze.
Dat is niet waar, zeg ik, pinnen graag.
Zuchtend drukt ze de knop in voor automatisch betalen.
Dat afronden werkt niet twee kanten op.
De ene cent die ik tekort kom, weigert ze te accepteren.
Maar ik moet 2 cent verschil gewoon slikken.
Tot overmaat van ramp biedt een mevrouw achter me 5 cent aan om het verschil te compenseren.
Beschaamd weiger ik.
Daar gaat het niet om.
Mijn twee centen zijn niets waard.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Kirsty Mitchell
6 Responses to My two cents