In gedachten verzonken sta ik in een lift naar beneden ergens in Diemen.
Ik denk aan het gesprek dat ik zojuist voerde.
Pijn, verdriet, tranen, frustratie, passie, woede en meer.
Er kwam van alles aan bod.
De lift stopt en ik neem aan dat ik er ben.
De deur gaat open, ik wil naar buiten.
Maar in de opening staat een man die naar binnen wil met een enorme pitbull hijgend en tierend aan zijn riem.
Ik schrik, deins terug, begin te lachen, zeg dat ik dacht dat ik er al was.
En dan pas dringt die enorme hond tot me door.
‘Mag ik met u mee,’ vraagt de man.
Opeens besef ik dat ik een keus heb.
Snel bedenk ik een oplossing, vertel hem dat ik bang ben voor honden, dat hij er wel in mag, dat ik eruit ga en de rest loop en of hij zijn hond goed vast wil houden.
Ik vlieg de noodtrappen af, stap flink door het bos langs de spoorlijn waar de honden worden losgelaten en verlang naar mijn trein naar huis, lekker veilig.
Thuis ligt er eindelijk de brief van de Gemeentebelastingen Kennermerland Zuid; de beslissing op uw verzoek om kwijtschelding is geheel toegewezen.
Jezzebel,
Tussen water en water
Foto: Pascale, Zandvoort maart 2009
5 Responses to Lekker veilig