En dan zijn er toch momenten van troost.
Vandaag eindelijk mijn mooie denkende vriendin gesproken.
Sinds ze kanker heeft, is ze op de vlucht.
Maar nu schrijft ze weer.
Een nieuw project.
Dwars door de pijn en de vele ziekenhuisbezoeken door.
En zolang ze schrijft kan ze niet sterven, zegt ze zelf.
Volgende week is ze in Amsterdam.
Samen gejammerd over de kou.
Morgen 32 graden in Tel Aviv.
Oi va voi, wat is ze soms ver.
En straks gelukkig even dichtbij.
Maar na Nederland wacht de operatie.
Dan wordt vastgesteld welke vorm van blaaskanker.
Word me gezond
Mooie lieve vriendin
Ad meah ve’esriem
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Eveline van Duyl, Denkeinland-serie, Baruch Spinoza
(textiel, bont, schelpen)
