Zomaar een man, latent aseksuele blogger

Mijn vrouw volgt hoegenaamd niets van mijn verblijf op het internet, moet ik meedelen.
Zij heeft haar eigen interesses en verplichtingen.
We hebben daar een redelijk beminnelijke consensus over.
Na mijn werkzame leven brak voor mij een andere tijdsbesteding aan en ik wenste niet achter de geraniums te verpieteren.
Zo zocht ik proactief iets om handen te hebben, terwijl het ambachtelijk leven van mijn partner gewoon doorging.

Als voormalig verkiesbaar parlementariër, toegegeven gemeenteraadslid, ik geef eerlijk toe, nooit gekozen en thans vervelend en geestdriftig postzegelverzamelaar, zet ik met veel plezier een boom op over maatschappelijk relevante onderwerpen.
Ik ben een betrokken mens, zeer geïnteresseerd in de wereld om mij heen en ik beteken graag wat.
Mijn mening mag er toe doen, moet ik zeggen.
Toen mijn arbeidsintensieve leven wegviel ben ik meer gaan lezen, ook met het idee om zelf de pen ter hand te nemen en mijn literaire vruchten met een zo groot mogelijk publiek te delen.
Ik werd blogger.
Altijd op basis van wederkerigheid dien ik te vermelden.
Ik bouw graag een band op met mijn reaguurder, ook ben ik niet vies van een sappige polemiek hier en daar.
Daartoe gebruik ik verschillende heteroniemen.
Onomwonden aanhanger van betaald bloggen, pik ik graag gratis graantjes op open internetfora, die ik uiteraard te pas en onpas afbrand.
Ik ben met veel plezier onder de vleugels van een moderator, liefst van mannelijke kunde, zodat emoties de onderlinge verhoudingen niet vertroebelen en rechtschapen heren de kans krijgen zich te ontvouwen in de betrekkelijke intimiteit van het blootgeven zonder dat daar onverwante perverse zielen de hand op leggen.
Dientengevolge aan zichzelf slaan.

Ik mag mezelf graag profileren als vrouw, moet ik zeggen. Het moet maar eens gezegd worden, moet ik kond doen.
Dan maak ik het een en ander mee.
De mannen, veel foute en overspelige, keurig getrouwde mannen, die anders zo vriendelijk onder mijn berichten reageren worden daar warm van.
Sommigen weten dat voortreffelijk uit te drukken.
Altijd correct, edoch, oei zo prikkelend.
Mannenvriendschappen zijn van een bijzondere aard, mits ze er een stamboom als een paal op nahouden.
In mijn milieu halen we onze neus op over lieden zonder familiaire achtergronden.

Ik heb het ook geprobeerd bij de vrouwtjes, maar daar is wederkerigheid toch van een lagere rangorde.
En ik moet toegeven ik ben zelf ook wel een opgewonden standje.
In de periferie van het internet ben ik een druppel op een gloeiende plaat.
Dat steekt wel eens.
Dan eigen ik me een ander heteroniem toe en kijk ik proefondervindelijk of ik bezoekers kan enthousiasmeren.
Dat gaat veelvuldig goed, tzt laat ik dan weten dat ik een warm plekje voor ze bewaar.

Dat wil zeggen voor het avondeten, dan is mijn tijd vrij, daarna drink ik een glas wijn met mijn partner op haar gezondheid waarna een ieder zijns weegs gaat. Totdat we elkaar in de echtelijke sponde wederom onder de klamme lappen ontmoeten, mits ik rozig genoeg ben om in slaap te kukelen.
Mijn haan kraait nu eenmaal graag koning.
Wat niet altijd het geval is moet ik eerlijk toegeven.
Er zijn nachten bij dat ik liever…, ik noem dat aan mijn manuscript werken.
Er zijn hele foute lieden bij. Ze drinken, ze roken, sommigen gebruiken geestverruimende middelen en in mijn dagelijkse vriendenkring wil ik ze liever niet graag over de vloer .
Hoewel ik graag de man achter de blogger ontmoet.
Dat gaat heel redelijk moet ik zeggen.

Ik kan zeer dienstbaar zijn in mijn analytische overwegingen.
Als het mis gaat heb ik meestal te maken met een egocentrisch persoon.
Dat botst met mijn strijdbaar karakter, dan zet ik mijn staart op, mijn gif kan dodelijk zijn.
Hier ben ik meerdere keren volkomen terecht voor geschorst met dien verstande dat zo’n vrouwtje het er uiteraard naar had gemaakt.
Niet dat ik een racist ben, onder mijn beste vrienden, maar dit vrouwtje.
Laat ik er geen woorden aan vuilmaken.

Ik heb heel wat bloggers in de realiteit ontmoet.
Altijd interessant welk mens schuilt er achter die woorden.
Bovendien zeer lucratief voor de klantenbinding, kijkcijfers vliegen omhoog.
Al moet ik toegeven dat er ook gevalletjes van onverenigbare distantie waren.
IJs en weder dienende, met gehandicapten en heren die lijden aan psychische stoornissen kan ik minder goed uit de voeten.
Met hen wil ik graag liever niet gezien worden.
Ik voel me een enkele keer gestreeld door treffende woorden van de mannelijke kunde met aanzien.
Maar om mij nou latent homoseksuele blogger te noemen, moet ik zeggen, is van een andere orde.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Jan van Strien, On the run