Ik heb veel boeken gelezen dit jaar. Laten we het maar ‘door omstandigheden’ noemen. Verrijking van mijn geest. En toen ik uitvond dat je met je biebpas in heel de provincie terecht kunt, toen lag ook OBA aan mijn voeten en wist ik de hand te leggen op heel wat schrijvers naar wie ik verlangde, maar die in Zandvoort niet aanwezig zijn. Onder de linken recensies, video’s en interviews.
Arnon Grunberg, De man zonder ziekte
Een dunne Grunberg waarin hij heel knap zijn verhaal weet te vertellen. Ik hou van Grunbergs werk, waarin het slachtoffer toch ook altijd medeplichtig blijkt te zijn, of de dader en weldoener een misdadiger. In dit interview vertelt hij over het boek. De kritieken waren van zeer lovend tot kritisch. Marja Pruis slaat voor mij de plank mis in De Groene.
Arnon Grunberg, De Heilige Antonio
Een boekenweekgeschenk uit 1998. Razendknap in elkaar gezet. Grunberg zet je flink aan het denken. In dit boek gaat het over armoede en weldoeners en hoe alles toch weer anders is. Hier een fragment waarin Grunberg en Anil Ramdas in de clinch raken over de betekenis en het nut van Grunbergs werk.
Arnon Grunberg, Het verraad van de tekst Zie ook: Geheimpje
Arnon Grunberg, Voetnoot, eerste verzameling
Omdat ik geen abonnement heb miste ik de stukken van Grunberg in de krant. Dat heb ik met dit boek ingehaald. Voor mij is hij het mooist als hij over zijn moeder en zijn vriendin schrijft. Zijn humor, ironie, compassie en empathie raken me. Gelukkig zijn die dagelijkse juweeltjes nu ook op de site van Grunberg te volgen.
Nelleke Noordervliet, Mevrouw Gigengack
Het was even wennen. De stijl sprak me eerst niet aan, te flutterig. Maar toen ik er eenmaal ‘in’ was begon ik toch te houden van die dwaze Gigengack, altijd en eeuwig onderweg van zichzelf en de overgang en die overal kritische kanttekeningen bij zet.
Etgar Keret – Verrassing
Met recht een verrassing, een literaire. Haarscherp weet Keret het (krankzinnige) Israëlische dagelijks leven te beschrijven, vaak hilarisch. Zijn verhaal Ineens wordt er aan de deur geklopt is briljant.
Etgar Keret – Pizzeria Kamikaze
Keret heeft wel wat van Grunberg, maar dan moet ie nog wel even doorschrijven. Toch weet ook hij je aan het denken te zetten met zijn tot in het absurde doorgevoerde principes en consequenties.
Sayed Kashua, Dansende Arabieren
Zeer schrijnend portret van een hartverscheurende situatie, luchtig en vaak geestig beschreven. Een Arabier in Israël die probeert zich aan te passen. Totale schizofrenie van identiteit waarin hij enkel kans maakt zo veel mogelijk op een Jood te lijken. Het is treurig en toch stemde het boek me hoopvol. Er is een nieuwe generatie vertellers opgestaan.
Op het nachtkastje:
Even doorzetten met de feestdagen en dan jas ik deze twee boeken er ook nog doorheen.
Etgar Keret, Beste bedoelingen
Charlotte Mutsaers, Rachels Rokje
Eindelijk te pakken en al halverwege. In het Uur van de Wolf, De wereld van Charlotte Mutsaers vertelt ze over dit werk en haar oeuvre. Zeer de moeite waard om te bekijken.
En dan is het jaar wel om
Jezzebel,
Tussen water en water
Het is vreemd stil in blog-land. Waarschijnlijk zitten ze toch allemaal gezellig onder een kerstboom.
@Knuts, ja tuurlijk. Net zoals ze straks natuurlijk weer gaan klagen over het weer, het vuurwerk, de politiek, de buitenlander, wapens en who knows wat voor populistische algemene, platgetrapt waarheidje ze gaan verkondigen. Niets kleinburgerlijks is een beetje doorsnee blogger vreemd 😉
Ikzelf vind Gerard Reve fantastisch.
Lachen wat in huilen overgaat, het menselijk tekort, Meester van de Ironie en prachtige zinnen en opmerkingen.