Op zoek naar verstrooiing, waar ik vooral de laatste tijd veel behoefte aan heb, zoek ik het internet af, alsof ik geen arme straatrat ben. Waar kun je kreeft bestellen die ze thuis bezorgen. Ik wil weten hoeveel dat kost en waar je dan moet zijn.
Wil je het überhaupt voor elkaar krijgen, gaat het om een levende kreeft. Maar daar heb ik geen zin in. Te veel toestanden in mijn verpauperde keukentje. Zo’n kreeft in slaap wiegen in het vriesvak naast de wodka, de chili voor later en de ijsklontjes, dat bovendien nodig ontdooit moet worden, zie ik niet zitten, het past niet.
Daarna soezend, doch levend in de pan waar ik ook al niet graag popcorn in bak, vind ik gedoe. En zonde van de pan. De kreeft moet dus gekookt en alvast gehalveerd komen, precies goed. Het enige wat ik nog wel zelf wil doen is de saus maken. Cocktail of citroenmayonaise. En verder wil ik dat de kreeft in mijn 1-persoons koelkast op een bord constant naar me lonkt als ik de deur opendoe. Een snack voor iemand die wel zin heeft in iets lekkers bij haar glas wijn. En daarom best de kreeftenkraker en de speciale langoustine-vork, die al zo lang werkloos liggen te zijn, uit de bestekbak wil halen. Nou ja, als ik toch aan het dromen ben, iemand met een glas bubbels. Bij de Bijenkorf (for facebookers) hebben ze nu een speciale Möet & Chandon-kroeg ingericht, dus waarom niet gewoon thuis, waar ik een sigaretje kan roken met vlekken op de truien met gaten die ik draag om warm te blijven, want oi va voi, in deze armoede, niet te hard stoken.
Halverwege zo’n zoektocht die ik toch minstens al een stuk of drie keer heb ondernomen, haak ik af, sleep mezelf naar de keuken kijk verlekkerd in de koelkast waarin echt het beste van het beste aanwezig is en gooi weer een zak bedorven voorgesneden groente van de voedselbank in de afvalbak. Als ik de potten mayo, mosterd en ketchup een beetje aan de kant zet is er best plaats voor zo’n kreeft.
Waarom zult u zich afvragen, waarom maakt zo’n vrouw zich druk om een kreeft. Het heeft gesneeuwd buiten, de zon schijnt, en als het nacht wordt branden de lichtjes in de winkelstraat en op sommige heilige dagen worden zelfs de kaarsen aangestoken bij sommige mensen thuis. Waarom heeft die vrouw niets beters te doen dan te kwijlen boven een kreeft die niet eens bestaat en het lekkerst smaakt in bikini in een bedoeïenentent in de Sinaï, ergens in een plaats die bijvoorbeeld Ras Al Satan heet, duivelshoofd, in Egypte aan de Rode Zee.
Tsja, waarom, waarom zijn de bananen krom en worden kreeften rood als je ze kookt. Dat heeft met lust en zelfbevlekking te maken.
Jezzebel,
Tussen water en water
Chag Chanoeka Sameach, vanavond het eerste kaarsje van dit feest van overvloed en licht
Art: Marcelle Hanselaar, Home Sweet Home
Misschien moet je iets ‘eenvoudigers’ kiezen. Zalm?
…home is where the heart is…
kisssssssss
…met ‘n paar druppels citroensap…
craved livestyles …
Ooit weer in Ras Al Satan, nu in winters Zandvoort.
Bij mij komt geen beest meer op tafel.
Ik snap ‘t wel, de lust naar prijzige verstrooiing.
Geld maakt niet gelukkig – allemaal onzin. Het zuigt om bij alles te moeten inschatten of je het je wel kunt “veroorloven”. Vooral als steeds vaker het antwoord “nee” is.
Reden waarom ik mij vastbijt in een kostbare affaire als analoge fotografie, juist nu het budget zo Spartaans is. Je moet iets in je leven te houden wat decadent is – dat maakt net het verschil tussen leven en in leven gehouden worden.
“Je moet iets in je leven te houden…” = “Je moet proberen iets in je leven te houden…”
‘verstrooiing’
‘überhaupt’
‘Möet’
‘bedoeïenentent’
‘Sinaï’
je zíet ze gewoon steeds voor je …
die oogjes …
Een biefstuk
waar het bloed nog uit gutst
op dat ene plankje
wat ik in haar koelkast bewonen mag
en mijn vegetarische
bij SBS6 nonsence wegdromende
hospita
mij om zal hekelen
die met dat vacuüm wat tussen haar oren woont
haar hond vervolgens rauw vlees
van de biologische dierenvoedingswinkel geeft