Dit is het laatste beeld uit de serie foto’s van Arnold Newman, die de afgelopen bijdragen gebruikt zijn, hoewel er ook nog een mooie van Picasso is, maar misschien komt die een andere keer.
Ik heb geaarzeld om deze foto van Otto Frank te publiceren, hoewel hij voor mij van alles zegt over de leegte na de Tweede Wereldoorlog. Een thema waar ik de laatste tijd veel mee bezig ben; hoe verder na trauma en vernietiging. Maar daar lag niet mijn aarzeling voor het gebruik van dit werk van Newman.
Anne Frank als symbool van wat de Joden is aangedaan tijdens de shoah is zo vaak gebruikt voor de meest uiteenlopende doelen, zaken en idealen, dat ik zeer terughoudend ben om beeld van haar of haar familie te gebruiken voor mijn eigen verhaal.
Het beeld dat Newman hier neerzet is belangrijk. Het toont het Achterhuis voordat deze plek het museum werd van het beroemdste ondergedoken en vermoorde meisje van de wereld. Een meisje dat als ze geleefd had en de vrouw was geworden waarvan we in haar dagboeken slechts het allerprilste ontluiken van kunnen vaststellen, zeer waarschijnlijk een gevierd schrijver was geworden.
Het was haar vader die na de oorlog op de ruïnes van het verleden het belang zag van de woorden van zijn dochter.
Hoe eenzaam moet het voor hem zijn geweest.
Newman heeft dat heel raak in beeld gebracht.
Shabat Shalom
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Arnold Newman, Otto Frank, Anne Frank House, Amsterdam
Mooi verhaal ook, achter deze foto. Newman besefte dat deze plek voor Otto Frank zo veel emoties opriep, dat hij hem niet durfde te vragen om te poseren.
Hij bleef in stilte wachten, tot Frank uiteindelijk zelf deze peinzende houding aannam, en maakte toen de foto.
Daarna vielen ze huilend in elkaars armen.
Aangrijpend
Zeer Indrukwekkend. De foto vertelt alles.
gr. Henk