Sylvia Kristel; oi va voi in Nederland

Ik had graag een ode aan je willen schrijven, Sylvia Kristel.
Wat een armoede dat Jan des Bouvrie je probeert te duiden in De Wereld Draait Door.
Ik had Joost Zwagerman weleens willen horen over je kunst; acteur, muze, kunstenaar, schrijver.
In Nederland zijn de linken naar belangrijke documentaires over je leven, nogal slordig bewaard gebleven.
De docu Sylvia Kristel: Nu van Michiel van Erp is zowel bij uitzendinggemist, hollanddoc als de NTR een dode link.
Zo dood als de vrouw die je werd, zestig jaar toen je stierf aan slokdarmkanker.
Oi va voi voor de Hollandse calvinisten, met hun puriteinse platte geintjes in de social media.
Kwetsbaar, mysterieus, excessief, maar toch vooral beschaafd was jij.
En voor intimi geestig, sprankelend en intelligent.
Vrouw die me over erotiek leerde.
Als eerste in het boek Emmanuelle, dat ik stal uit de boekenkast van mijn vader.
Die wel hield van iets pikants op vakantie.
Met de film kreeg mijn eigen ontluikende seksualiteit een gezicht.
Dat van jou.
Sylvia Kristel moge je nagedachtenis tot zegen zijn.