Emoties, ach…

Jouw emoties gaan me voor ‘Den Haag’
Schrijft vriendinnetje
Ter vergoelijking
Dat ze niet helpt
Voelde zich beledigd
En kwam daarom niet
Terugkeer uit Parijs
Mijn eigen schrale werkelijkheid
Koud en verkleumd
En vroeg; hoe is het?
Wanneer gaan we aan de slag?
Deadline looming
Paar dagen slechts
Dat schoot in verkeerde keelgat
Ze voelde zich ‘employee’
Vorige keer wilde ze
Dat ik me honderd procent liet afkeuren
Psychisch ongeval
Geen ruimte voor ‘De regels’
Maar ik vind dat het prima gaat
Wheelen en dealen, solliciteren
Portfolio bouwen
Doe mijn best
Tuurlijk raak ik opgefokt
Als instanties de boel versnellen
Heb mijn eigen tijd
Maar in mijn achterhoofd weet ik
No matter how much they rush me
It’s my cause
Dus is het fijner
Als vrienden niet bepalen
Dat je emotionele rust nodig hebt
Maar de schouders er onder zetten
Fotograferen van mijn werk
Vandaag zijn er twee
Enthousiast komen kijken
Ik heb er vertrouwen in
Volgende week aan de slag
En de emoties, ach…
Morgen longonderzoek