Er is een angstaanjagende trend
In het interbellum
Van herinneren en vergeten
Kleinkinderen van holocaust survivors
Laten kampnummers van
Opa of oma op de arm tatoeëren
Opdat we nooit vergeten
Voor mij is het een shock
Al die kinderen getekend
Ook zij nog niet klaar
Met het verleden
Misdaden tegen de mensheid
Pijn en verdriet tot in het derde geslacht
Daarom is het zo’n godvergeten schande
Wat de Palestijnen nu wordt aangedaan
In Israël
Uit naam van een staat
Waarvan deel van de inwoners
Die misdaden wist te overleven
Holocaust survivors zijn niet de mooiste mensen
Zij hebben het aller slechtste van de mens gezien
Zelf waren ze lang niet altijd helden
Wie weet wat ze moesten doen om te overleven
Of wie ze hebben zien sterven
En hoe
Als hun kleinkinderen denken
Uit naam van hun grootouders
Dat er voor hen geen wetten gelden
En geen rechten van de mens voor de ander
Dan zijn we de hel
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Henk Evertzen, La Perruque 2
Schrijnend en complex. Ik heb geen recht om er iets van te vinden.
De Holocaust had nooit mogen gebeuren. Wat de Palestijnen wordt aangedaan evenmin.
Als het om schenden van mensenrechten gaat dan vind ik het een plicht dat er wél wat wordt gezegd.
.
De vrijwel op elkaar volgende toespraken van Mahmoud Abbas en Benjamin Netanyahu tijdens de Algemene vergadering van de Verenigde Naties, vorige week, zorgden voor een pijnlijk uurtje.
Eerst Abbas, noodgedwongen schizofreen bijna. Voor het thuisfront de frustratie van zijn volk een stem gevend. Over de kolonisten, hun dagelijkse pesterijen richting Palestijnse vrouwen en kinderen, het in de fik steken van Palestijnse huizen en andere bezittingen. Maar toch ook, voor de vorm, nog maar eens pleiten voor de twee-staten-oplossing, om internationaal vooral geen onwelwillende indruk achter te laten.
En daarna Netanyahu, de Palestijnen heel arrogant slechts noemend in een nonchalante bijzin, en de tijd vullen met tekening, rode stift en oorlogsretoriek richting Iran (Colin Powell deed ooit iets degelijks omtrent Irak, en we weten allemaal wat voor een succes dát is geworden).
Het wantrouwen over en weer. De pure haat. Alleen maar verliezers.
Geen uitweg, vrees ik.
hear hear
Mooi verwoord