Zij die ze zo graag wegmaken
Overal waar ik kom
En dat toch steeds weer laat gebeuren
Zij begint boos te worden
Ik dus
Bij de voedselbank vandaag
Heb ik mijn tanden laten zien
Ik wil niet meer speciaal bekeken worden
Om de boodschappen die ik achterlaat
Sinds men weet dat ik op een wetenschappelijke manier
Naar de voeding van de voedselbank kijk
Via het kerkblaadje
Is het reuze interessant om te zien wat ik achterlaat
Maar dat is bedreigend voor mij
Dochter van een onderduikster
Volgende keer gaat een lieve vrijwilligster beslissen
Dat ik een bepaald product niet hoef te krijgen
Ik liet het de vorige keer immers staan
Heb vandaag gezegd
Dat ik het recht heb
Om net als iedereen
Mijn overtollige producten
Anoniem achter te laten
Op gemeenschappelijke tafel
En door het re-integratiebureau van de gemeente
Word ik uitgenodigd op het hoofdbureau te komen
In Haarlem
Ze mogen van de gemeente aan de slag
Van mij een succesvol kunstenaar maken
Daar krijgen ze zo’n €1.200 per cliënt voor
Maar mijn reiskosten vergoeden ze niet
Wij gaan er vanuit, dat deelnemers bereid zijn
dit in zichzelf te investeren, laat hij die over mij gaat weten
In een mail
Ik heb geantwoord dat het allemaal leuk en aardig is
Maar als je van de bijstand en de voedselbank leeft
Dan is dat ‘investeren’ heel anders
En zelfs bij een sollicitatie is men wettelijk verplicht reiskosten terug te betalen
Deze keer zal ik naar Haarlem komen
Maar volgende keer gelieve in Zandvoort af te spreken
Weet zeker dat hij zijn km’s wel terugkrijgt
Van de baas als hij naar mij toekomt
En maar weer eens een sigaretje opsteken
Gewoon doorroken
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Ellen von Unwerth, Do Not Disturb-serie
Je zou ook de producten die je niet wenst, kunnen doorgeven. Maar ja: wie zou ze willen hebben?
@Johan, door ze terug te leggen op een gemeenschappelijke tafel waar iedereen van alles teruglegt, geef je je producten dus in feite ook ‘door’.
Wat jij teruglegt, vindt iemand anders misschien lekker.
Daar gaat het niet om.
Het gaat erom dat men niet meer wilde dat ik mijn producten op die tafel legde, maar ze apart hield zodat ze eerst bekeken konden worden door de uitdeelvrijwilligsters.
.
Dat met die reiskosten, daar komen jullie wel uit. Ik vind dat zij moeten betalen. Anders houden ze je een wortel voor waar je niet bij kunt komen. Als ik in jouw situatie zat, zou ik gaan lopen of fietsen naar Haarlem. €1.200 om een succesvol kunstenaar te worden klinkt goed. Kan het woord ‘succesvol’ niet meer horen, sinds Rutte (‘succesvolle allochtonen’).
@Blew, ik heb copd, ik kan niet naar Haarlem lopen of fietsen.
Reiskosten worden NIET betaald, daar is hij heel stellig in, zie de regel:
“Wij gaan er vanuit, dat deelnemers bereid zijn dit in zichzelf te investeren.”.
Succesvol zou wel fijn zijn in de zin dat er geld binnenkomt voor de dingen en de zaken die ik doe.
Je bent wel erg stellig in je aanname, dat ‘het wel goed komt’ met: ‘daar komen jullie wel uit’.
Zo werkt het dus niet.
.
Facelessness makes you sable
Mesjogge Hollanders houden vast aan Mesjogge Spreekwoorden.
‘Een gegeven paard niet de in bek kijken.’
Pingback: En ik ben thuis | jezzebel