De dwalende rookster droomt

Posted on 08/06/2012 by Pascale Esveld

Vrijdagavond
De wind giert om het huis
Ik heb de kaarsen aangestoken
En kijk slappe film
Hitte / Harara
Met Bracha Doesburg
En een vette aanbeveling
Van de Volkskrant
Prut roadmovie
Uit 2008
Maar zet me wel aan het denken
Zo was ik vroeger ook
Geloofde dat alles mogelijk was
Weinig over van dat lef
En optimisme
Hoeveel dagen zoek ik al
De uitweg

Shabat shalom,

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Marty Poorter, De dwalende rookster droomt

This entry was posted in kunst, literatuur and tagged , , , , . Bookmark the permalink.

23 Responses to De dwalende rookster droomt

  1. christinA eijkhout says:
    08/06/2012 at 23:11

    Vroeger dachten we allemaal dat alles mogelijk was.
    Nu weten we beter.
    Niet alles, alleen het mogelijke.

  2. Jezzebel says:
    08/06/2012 at 23:14

    @christinA, soms is dat te weinig.
    .

  3. Ina Dijstelberge says:
    08/06/2012 at 23:30

    Inmiddels ben ik erachter dat alles mogelijk is als je maar de juiste afslagen neemt. Maar er zijn ook veel doodlopende straten waarin je vast kan komen te zitten als je dit niet op tijd realiseert.

  4. Jezzebel says:
    08/06/2012 at 23:35

    @Ina, oi va voi, kende ik maar zo goed de weg.
    .

  5. christinA eijkhout says:
    08/06/2012 at 23:36

    Geen een straat loopt echt dood, er is altijd ergens een uitgang.

  6. Jezzebel says:
    08/06/2012 at 23:38

    @christinA, ik blijf zoeken.
    En schrijven, dat ook.
    .

  7. Ina Dijstelberge says:
    08/06/2012 at 23:41

    @ Christina: Al moet je er één hakken.

  8. Jezzebel says:
    08/06/2012 at 23:44

    @Ina, zo doe ik dat ook, soms is het bikken.
    .

  9. Johan says:
    09/06/2012 at 10:13

    Als je er zelf niet meer in gelooft, wordt het pas echt een ramp.

  10. Jezzebel says:
    09/06/2012 at 10:21

    @Johan, het is heel moeilijk om je ‘geloof’ vast te houden als de realiteit heel anders is.
    .

  11. dick says:
    09/06/2012 at 13:41

    Zojuist (weer eens) gecorrigeerd door mijn snelle, succesvolle zoon (!). Ik zei: Als je geschoren wordt, moet je stilzitten. Zegt hij: Als je beweegt scheren ze je niet… Oude wijsheden zijn achterhaald inmiddels.

  12. Jezzebel says:
    09/06/2012 at 14:12

    @Dick, ik vind die 2012 wijsheid wel mooi van dito zoon.
    Leuke man!
    Maar dat heeft hij vast van zijn vader 😉
    .

  13. Robert says:
    09/06/2012 at 16:31

    “Geloofde dat alles mogelijk was.”

    Dat doet denken aan het boekje ‘Voor een echt succesvol leven’, dat ik momenteel aan het lezen ben. Bas Haring relativeert daarin ons streven om alles wat mogelijk zou moeten zijn ook echt te bereiken. Succesvol te zijn. De top te halen.
    Haring legt – gelukkig op luchtige wijze – uit dat het “iets in ons hoofd” is, wat ons onbewust stuurt. Je moet succesvol zijn, omdat iedereen tegen elkaar zegt dat je succesvol moet zijn. En zo blijft die gedachte oneindig voortbestaan.

    Maar is het wel zo erg om onsuccesvol te zijn, vraagt Haring zich af. Wat heb je eigenlijk aan succes? Waarom zou je niet gewoon een leven kunnen leiden dat nergens toe leidt en toch gelukkig zijn?

    Het klinkt wat simpel, want op dit moment ondervinden jij, ik en vele anderen dat het lastig is met minimale financiële middelen toch een beetje een gelukkig leven te hebben.
    Toch pik ik uit Haring’s boek wel wat dingen op, die ik in mijn huidige situatie kan plaatsen. Nadenken over waar ik me nu echt druk over maak, of moet maken. Proberen het door anderen gestuurde “iets in mijn hoofd” wat vaker te negeren.

  14. Blewbird says:
    09/06/2012 at 16:42

    2008 is ook al ‘vroeger’. Toen geloofde ik ook nog in dingen en in mijzelf. How time flies. Ik heb zoveel moeten toe-, op- en ingeven.

  15. Jezzebel says:
    09/06/2012 at 16:54

    @Robert, ha, daar geef je me wat!
    Ik ga Bas Haring bij de bibliotheek halen.
    Het is waar, niet iedereen kan succesvol zijn.
    En toch is onze hele maatschappij ingericht op succes, daar word je pas echt gelukkig van.
    Ik probeer de schoonheid te zien in de beperking.
    Maar dat is wel flink doorbijten, vooral als je weet dat het ook heel anders kan.
    Misschien is dat wat ouder worden zo gruwelijk maakt.
    Alsof het niet genoeg is dat je dood gaat, uiteindelijk, eerst word je ook nog volledig weggevaagd, je doet er niet meer toe.
    En geleidelijk aan krijg je steeds minder kracht om te bewijzen dat dat niet waar is.
    .

  16. Jezzebel says:
    09/06/2012 at 16:56

    @Blew, voor mij was 2007 het omslagpunt.
    Toen ik terug naar Nederland kwam.
    Van alles probeerde, duizend kansjes rondstrooide, weinig lukte, of voor maar even,
    en mijn lichaam en mijn geest, steeds grauwer, murw werd.
    .

  17. goodknight says:
    09/06/2012 at 17:33

    …’t leven is nu eenmaal geen lolletje…
    …maar je kunt er wel ‘n lolletje van maken…
    …iedere dag kan ‘n feest zijn, ook voor jou…

  18. Jezzebel says:
    09/06/2012 at 18:06

    @goodknight, dat is me allemaal te marketingachtig.
    Tekst van de Libelle, (I kid you not):
    Elke week een feestje.
    .

  19. Robert says:
    09/06/2012 at 20:45

    Jezz, de interessante vraag is voor wie of wat je wilt “bewijzen dat dat niet waar is”. De mensheid in het algemeen? De mensen die je wegvagen, omdat je ouder wordt? Of echt puur voor jezelf?

    Je moet inderdaad het boekje zelf lezen, maar één toepasselijk voorbeeld van Haring wil ik nog noemen. McDonald’s had vroeger de Medewerker van de Maand. Iedere maand werd per vestiging de beste medewerker gekozen. En van die uitblinker kwam een foto boven de counter te hangen, met “Medewerker van de Maand” erbij.
    En die medewerker vond dat leuk. Eigenlijk vooral omdat andere medewerkers het ook leuk vonden, een idee dat zichzelf dus in stand hield. Daarom deed iedereen extra zijn best om zijn foto boven de counter te krijgen (wat natuurlijk voor McDonald’s ook de achterliggende gedachte was).

    Maar stel dat het anders was. De bedrijfsleider roept de medewerker bij zich. Vertelt dat hij of zij fantastisch heeft gewerkt en daarom Medewerker van de Maand is geworden. En voegt eraan toe dat de medewerker hierover niets tegen de collega’s mag zeggen. Dus dezelfde waardering voor het werk, maar geen foto. Zouden de medewerkers dan nog steeds extra hun best doen? Hoogstwaarschijnlijk niet.

    Misschien zijn we allemaal te veel gefocust op die foto boven de counter. Niet omdat we dat zelf belangrijk vinden, maar voor de “anderen”.

  20. goodknight says:
    09/06/2012 at 21:19

    …maar tis welzo…
    …blijven dromen…
    …niet verdwalen…

  21. Jezzebel says:
    10/06/2012 at 06:12

    @Robert, doet McDonalds dat nog?
    Ook benieuwd, als, waarom ze daarmee gestopt zijn.
    Ik denk dat ieder mens verlangt naar erkenning, en er graag toe doet.
    Het is bepaald niet de gemakkelijke weg als je niet voldoet aan wat voor ‘succes’ wordt gehouden.

    @goodknight, tsja… niet verdwalen…
    Ik hou wel van dwalen.
    .

  22. Robert says:
    10/06/2012 at 13:31

    De essentiële vraag is: waarom verlangt ieder mens naar erkenning? Maakt erkenning je oprecht gelukkig? Of is het, omdat mensen al eeuwen tegen elkaar zeggen dat iedereen erkenning verlangt? En dus verlangt ieder mens naar erkenning. Zeker als het laatste het geval is, heb je er dan eigenlijk wat aan, erkenning?

    Op de doorgaande rijweg ben je voor iedereen zichtbaar op weg naar een doel. Maar door het gejaagde verkeer, kan de stress hoog oplopen. Mensen proberen je af te snijden of steken de middelvinger op. Auto’s blijven langzaam in de linkerbaan rijden, zodat je beperkt wordt in je ruimte.
    Die doodlopende weg waar je dwalend in terecht komt, is misschien een leuk laantje. Met fraaie bomen. En een bankje in de zon. Er heeft nauwelijks iemand oog voor je, maar is dat echt erg, wanneer je je daar gelukkig voelt?

    Wat McDonald’s betreft: in Den Haag doen ze in elk geval niet meer aan de Medewerker van de Maand. Het merendeel van de crew zijn bijbeunende scholieren. Ik vermoed dat de huidige generatie 16-jarigen zich niet meer door zoiets laat pushen, en “lekker boeiend” denkt.

  23. Jezzebel says:
    10/06/2012 at 13:55

    @Robert, volgens mij is het de basisbehoefte van de mens.
    Ieder mens wenst zich gehoord en gezien.
    Psychisch zeer belangrijk.
    Daar valt erkenning volgens mij onder.

    Het is een zegen om gelukkig te zijn op een bankje in de zon.
    Denk ook dat er niet veel mensen zijn die daar ongelukkig van worden.
    Maar is het genoeg om je een volwaardig mens te voelen?

    Voor mezelf hoort bij geluk iets van creatie, iets maken.
    Wat me door deze dagen heen helpt waarin alles nutteloos en uitzichtloos lijkt is tekenen en schrijven.
    Ik doe het elke dag, het troost.
    Maar of het genoeg is om in deze wereld een succes te zijn?
    Nee.
    .

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.