Bij de voedselbank werd deze week aardbeienaanmaaklimonade uitgedeeld. In het wekelijkse overlevingspakket kwamen vaker kinderverrassingen voor dan Sisel lief was. Zoete traktaties waar ze niet veel om gaf. Toch nam ze de limonade mee, maar de vlokken, chocolade muffins en het gadver blikje Smac liet ze staan. Sisel heeft het geprakte vlees uit blik nooit kunnen waarderen. Misschien werd iemand anders er blij van.
Voor een bakje witte en groene aspergepunten heeft ze flink haar best moeten doen. ‘Het zit ook in uw pakket hoor, mevrouw Sisel,’ beet een vrijwilligster van het uitdeelpunt. Maar dat was niet waar. Misschien dat de grote gezinnen de bakjes kregen, maar in haar eenpersoonspakket waren geen aspergepunten en Sisel verlangde tot in het oneindige naar de smaak van vroeger, toen ze nog zelf haar boodschappen koos.
‘Tuurlijk, neem lekker mee, daar staat het voor,’ greep een andere vrijwilligster in.
Misschien hoopte de zure vrouw dat de asperges over zouden schieten zodat ze zelf mee naar huis kon nemen aan het einde van een uurtje uitdelen aan de armen.
Sisel wist dat ze moest uitkijken. Met het water aan de lippen was een ruzie zo gemaakt.
In tijden van armoede was het zaak je waardigheid te behouden. Geen hysterische toestanden bij de voedselbank. Niet schreeuwen, niet krijsen, geen welgemikte trap tegen de kratten rottende lof. ‘Alleen even de buitenste bladeren verwijderen, dan hou je er echt nog heel wat aan over.’
‘Dank u, dit is meer dan genoeg, ik ben maar alleen,’ probeerde Sisel beleefd en dankbaar niet met zakken vol blubber naar huis te gaan.
Ze moest bovendien niet zeuren. Het was een royaal pakket deze week. Er waren ook frisse granny’s, gemengde sla, Italiaanse salade net te ver heen, sperziebonen, voorgesneden ijsberg, rundertartaar, bladerdeeg en zure room. Halleluja, er was rundvlees, maar daar kwam Sisel door de asperges pas op de dag van de houdbaarheidsdatum aan toe.
De aspergepunten verdeelde ze over zo veel mogelijk dagen, wel twee. Ze maakte er een lauwwarme salade van met de gemengde, bijna verse sla, hardgekookt ei, gesmolten boter, citroen, verse nootmuskaat, anderhalve noot die nog in het potje stond uit betere tijden, en ze gaf het toe, ook ham. Bij asperges hoort nu eenmaal ham en bij Dirk was de York in de aanbieding en omdat ze toch citroenen moest halen, ging Sisel voor de zoveelste keer door de knieën en kwam toch weer met veel meer boodschappen thuis.
De tartaar probeerde ze nog wel te redden de dag na de aspergebacchanalen – ze wist van de allerlaatste stukken en het kookvocht ook nog een pannetje soep te maken, één kommetje, voor later. Maar de tartaar was een ander verhaal.
In de kast stonden nog glühweinkruiden uit het lieve kerstpakket van de vrouwen bij wie ze niet meer hoorde, wegbezuinigd.
Glühweinkruiden uit een hip winkeltje, maar de wijn had Sisel er nooit bij gekocht. Toch sloeg haar fantasie op hol. Kebab zou het worden met de hangende tartaar, zoals in het land van haar hart. Wat zat er eigenlijk in zo’n pakje kruiden? Aan de buitenkant zeer trendy, geen ingrediënten, glühweinkruiden, daarmee was de kous af. Kruidnagel, kaneel, gedroogde citrusschilletjes en kardemom, ontdekte Sisel. Even roosteren dan door de vijzel, de zeef en de tartaar. Sisel voegde haar laatste ei toe, een teentje knoflook en gehaktkruiden. Ze braadde de kebabs met liefde, maar de smaak bleef net als de kleur van het vlees grauw.
De limonade smaakte naar zomer, zoet geluk aangelengd met water en lang geleden. Sisel deed er ijsblokjes bij. En nu het verlangen naar de verrukkelijke aardbeiaanmaaklimonade eenmaal gewekt was, zocht ze ook het recept van de ultieme aardbeienlimonade, voor als het op was, flesje van de bedeling.
IJskoude limonade, de herinneringen warm en zonnig en tegen de ruiten met het uitzicht op zee vormden zich druppels. Nog meer regen.
Later meer,
Jezzebel,
Tussen water en water
Illustratie Sisels recepten: Pascale 07-06-12 Aardbeilimonade
4 Responses to Sisels recepten: Aardbeienlimonade