Toen ik jonger was dacht ik dat een kunstenaar een verheven mens was.
Niets minder dan een halfgod, zo niet God zelf.
Oneindig gedreven, vol wijsheid, mededogen en compassie.
Om goed te kunnen zien moet je immers echt durven kijken.
Voor de kunstenaar zijn er geen geheimen.
Hij kent het universum tot in de verste uithoek.
Heel het spectrum van menselijk lijden is hem bekend.
Daar weet hij schoonheid van te maken.
Misschien had ik te veel Van Gogh bekeken.
Want wie kan er in zijn lege schoenen staan.
Bij hem verbleken de meesten.
In werkelijkheid viel de kunstenaar me toch vaak tegen.
Hij is geen gever, hij is een grijper.
Hij is geen verleider die geduldig op zijn muze wacht.
Hij gaat op oorlogspad en sleurt haar bij de haren zijn atelier binnen.
Niet zelden overmeestert hij met bruut geweld.
In het ergste geval kopieert hij wat.
Zonder scrupules eigent hij zich al het goede en al het vruchtbare toe.
Hij is een ruziezoeker, een patser en een egokicker.
Niet zijn werk, maar zijn persona doet er toe.
Misschien is dat wat je nodig hebt om te overleven.
Maar als ik dan weer naar Van Gogh kijk.
Dan weet ik wat creëren is.
En armoede.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Kim Joon
Zo mooi geschreven, zo gevat en zo waar
het verschil tussen de narcistische kunstenmaker en de ware kunstenaar…
Knap geblogd Jezzebel
@Dauw, dank, fijn dat je af en toe langs komt.
Hoop op je nieuwe blogs…
.
Mooi !!
grH
Het leven houdt me bezig Jezzebel.
Nu en dan plaats ik wel eens één van m’n fotootjes op http://dauwgalerij.blogspot.be
Aan de publicatie van recente tekeningen en schilderijen ben ik nog niet toe, iets houdt me tegen…
Ach, het komt wel weer, mits geduld en boterhammen (zoals men dat bij ons placht te zeggen ).
En ondertussen kom ik graag even bij je snuisteren … er is hier zoveel moois dat ik nog te lezen en te bekijken heb…
Warme knuf daarvoor
🙂
http://apps.facebook.com/theguardian/books/booksblog/2012/apr/02/myth-of-the-suffering-artist
mooi
armoede sux ass
kunstenaar of niet
er is niets poetisch
niets opbouwend aan
armoede sux gewoon ass
deze link werkt wel http://www.guardian.co.uk/books/booksblog/2012/apr/02/myth-of-the-suffering-artist
@Henk, dank.
@Dauw, erg mooi, heb even je site bekeken.
Soms heb je tijd nodig… dan moet je het rust geven.
En soms… soms moet je gewoon publiceren.
Maar dat is aan jou.
Ik kijk er vast naar uit. 😉
@Koek, absoluut waar.
Er is niets romantisch aan armoede.
Maar het stuk in guardian blogs is me net even te kort door de bocht.
‘Self inflicted unhappiness’???
Dat is zo gemakkelijk geoordeeld door een buitenstaander.
Niet iedereen krijgt de erkenning die hij ‘verdient’.
Daar kun je heel unhappy van worden.
Armoede is echter ook, als je uit gewin (snel scoren), voor gemakkelijke oplossingen kiest, als kunstenaar.
.
‘Niet iedereen krijgt de erkenning die hij ‘verdient’.
Daar kun je heel unhappy van worden.’ -> is dat niet de grootste frustratie van de hedendaagse kunstenaar?
@Hans, Van Gogh had er bij zijn leven ook last van.
Hij moest leven op de zak van zijn broer.
Overal verantwoording voor afleggen.
Af en toe verkocht hij wat.
Zijn ‘grote doorbraak’ kwam pas na zijn dood.
.
Jezzebel, één zinnetje sloeg bij mij in als een bom: “Om goed te kunnen zien moet je immers echt durven kijken.
Voor de kunstenaar zijn er geen geheimen.
Hij kent het universum tot in de verste uithoek.
Heel het spectrum van menselijk lijden is hem bekend.
Daar weet hij schoonheid van te maken.”
Daar gaat het om als kunstenaar.
Je observeert heel goed, diep en rustig, en verbindt daar een nieuwe betekenis aan.
“De zin van het bestaan van de mens om de ogen en oren van de schepping te zijn”.
Ik heb daar ooit een gedicht over geschreven, maar dat ben ik nu kwijt ;).
Inderdaad, de beste kunst wordt gemaakt door een arme gedreven kunstenaar op een zolderkamertje 3 hoog achter.
Maar in mijn geval is dat zolderkamertje wel wat gehorig 😉
Ik zou zo een voedselpakket geven voor wat rust en concentratie.
Niet dat ik daaraan de schuld geef, maar diepe gedachten vereisen nu eenmaal stilte, en dat kan ik hier niet krijgen.
Altijd gedoe, dingen regelen, vriendin wil slapen, dus mag ik niet ‘s nachts tikken, wanneer het hier eindelijk een beetje rustig wordt.
Studenten die schreeuwen, vrachtwagens, sloopwerkzaamheden, buren uit mediterrane landen, je vermoed waarschijnlijk dat ik inderdaad arm ben, uit deze beschrijving.
De aspiraties zijn er al jaren, werd vaak geprezen om mijn talent qua taal (let niet op eventuele taalfoutjes, ik weet wel hoe het moet, hoor, maar de flow of consciouness moet door blijven stromen, evenals de schrijver van “On The Road; Jack Kerouac, die gewoon een rol behangpapier in zijn schrijfmachine deed, om maar dòòr te kunnen gaan, eventueel onder invloed van psychodelische middelen, (“vooràl dòòrgaan!”.
Waar was ik? Oh ja, je moet ook in de flow komen en zijn.
Trouwens geld, gelukkig heb ik daar een oplossing voor. Zo nu en dan ga ik even naar een (internet)casino, en win dan even een paar honderd Euro bij elkaar. Ik ben namelijk helderziend, dus dat is makkelijk;).
Serieus trouwens.
Voor de rest Jezzebel, raak niet verstrikt in je gedachtenmaalsels, en breek er eens helemaal los van, door bijvoorbeeld alles los te laten, en ook je ego.
Want dat is niets anders dan een constructie van het zelf (Jung).
Wordt de persoon die je eigenlijk bent.
Denk aan hoe je was als kind, denk aan wie je zou kunnen zijn.
O.k., schat?
@Simon, maar volgens mij doet een kunstenaar gewoon wat hij moet doen, creëren.
Ongeacht de omstandigheden.
Worden wie je bent… dat is zo’n flauwekul, alsof je iemand ander kunt zijn, of worden.
Succes!
.
Een kunstenaar doet zelden wat zij moet doen.
Mits zij, wat zij moet, ook zelf wil.
Mits zij, wat zij zelf wil, kan.
Mits zij, wat zij kan, doet.
Een kunstenaar heeft moed, en nog eens 1001 Mensch eigenschappen.
Welke slecht zijn, goed zijn, kan ik als mens niet weten.
Ik ben begonnen met lezen op die Vincent site die u ‘tipte’.
“The Letters”
Waarvoor hartelijk dank.
PS. zelden heb ik een mening, het zijn meestal ongebreidelde gedachten