Fucking Shabat

Er wordt aan de deur van mijn appartement gebeld
Iemand die dus al binnen is
Ik denk de buurvrouw
Babykleinzoon sliep bij haar en is net opgehaald door de ouders
Misschien wil ze even kletsen, zo vlak voor Moederdag

Twee mannen aan mijn open deur
Truttig keurig
Het gelijk op hun gezicht
We treffen het dat u thuis bent, zegt de oudere met pet
We zaten net te kijken en zagen dat buisje hangen
Dat betekent dat u gelovig bent

Hij wijst naar mijn mezoeza aan de deurpost
Met zijn vingers prikt hij door
En raakt mijn leven

Hij moet met zijn vingers van mijn mezoeza afblijven
Suist het bloed in mijn oren
Waarna ik mezelf tot de orde roep
Het is als teken aan mijn huis
Souvenir van het verleden
Toen de mezoeza nog op de deur van geluk hing
In het land van mijn hart

Wat wilt u, onderbreek ik zijn gehannes over mijn geloof
Veel scherper en schriller met meer volume dan ik zou wensen
Kalm en beheerst maakt dieper indruk
Nou, zegt de pet, we wilden met u over geloof praten
Als Israëliër klak ik geïrriteerd met mijn tong, tuh
En schud mijn hoofd
Ik wens niet met u te praten, haal ik mijn schouders op
En sluit de deur zacht

Het is fucking shabat

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Ine Lammers, Amori Fragili

This entry was posted in kunst, literatuur and tagged , , , , . Bookmark the permalink.

15 Responses to Fucking Shabat

  1. Fleur says:

    Ja,laat hij verdomme van jouw memoezak afblijven
    Aan mij zit men ook dolgraag!

  2. jack pastoor says:

    @Jezz:
    Ik denk dat je de intenties van de aandoenlijke jongemannen verkeerd hebt begrepen. Daarom denk ik dat ze iets anders bedoelden toen ‘die met de pet’ tegen je zei dat ze over het geloof met je wilde praten dat ze

    Ik vermoed dat ze goed op de hoogte waren van de mitswah (hier dus bedoeld als een handeling van barmhartigheid) die fucking op sjabbes is. Waarschijnlijk hoopten ze dat jij een uurtje voor ze wilde uittrekken om ze via lichamelijke gewaarwordingen en de daarbij horende geestelijke bevrediging het ware geloof in יהוה te laten ervaren.

  3. Jezzebel says:

    @Fleur vertel eens?

    @Jack, op shabat bel je niet, maar klop je aan.
    Kom, dan op zondag.
    .

  4. kitty says:

    Jehovahs komen steeds op zaterdag, is mijn ervaring.
    Dan zijn veel mensen thuis 😉

  5. Jezzebel says:

    @Kitty, ik ga uit van wederzijds respect.
    Ik kom niet bij hem op zondag.
    Hij niet bij mij op zaterdag.
    En van de mezoeza blijft ie af.
    .

  6. misja says:

    @ Jezz, Fleur vertelt je niets. Ook al zegt ze zoveel.

    Dicht die deur, het is pure intimidatie.

  7. Jezzebel says:

    @Misja, Fleur zegt me vaak wel iets.
    Ik hou ervan om dat proberen te lezen.

    Grappig dat hij mij ging uitleggen wat een mezoeza betekent.
    Maar toen ie er met zijn vingers aan zat, voelde ik agressie.
    Weg met die man, liefst schreeuwend en tierend, een zooitje pannen er achteraan.
    Man, oh man, wat was ik blij met die Israëlische onverschilligheid.
    .

  8. dickblogt says:

    ik ben voor 2 euri altijd razendsnel van mijn getuige af… (met respect..)

  9. Jezzebel says:

    @Dicktipt: goeie, die ga ik ook eens proberen.
    .

  10. jack pastoor says:

    @Jezz: een beetje off topic, maar niet helemaal.

    Vanmiddag ben ik bij een boekpresentatie geweest in Kamp Amersfoort. Het ging om een boek geschreven door mijn goede vriend Arjeh Kalmann (oudjournalist en oud hoofdredacteur van één van Nederlands grootste dagbladen).

    Het boek heet: “De kinderen die nog leven”.
    Een serie interviews in Israël met nog levende kampoverlevenden.
    Een project van Amcha, of direct na de oorlog in het Jiddisch Amcho. (Jouw volk!)

    Wat ik wist was dat veel overlevenden die terugkeerden uit de Duitse kampen (om het voorzichtig te zeggen) niet bepaald met open armen terug in Nederland werden ontvangen. Wat ik niet wist is dat die situatie in Israël niet veel beter was .

    De presentatie gebeurde bij een tentoonstelling van geweldig indringende foto’s gemaakt door Bert Nienhuis. Deze worden geëxposeerd in het laantje bij kamp Amersfoort dat leidt naar de “Stenen man”. De plek waar gevangenen werden geëxecuteerd.

    Het werd mij wat teveel.
    Het was echter wel degelijk optimistisch. Het gaat immers over survivors, maar de pijn was in hun meestal bijna tachtigjaar oude ogen goed te zien. Intens droevig en mooi!

    En een andere ZEER krachtige vrouw en werkelijk super survivor kan je hier zien.

    http://www.karmatube.org/videos.php?id=3008
    Het heet ‘everything is a present’. en het gaat over een 108 jarige oude dame.

    Ik weet dat je hier niet op zit te wachten, maar wil je je ook niet onthouden en ik vond het een cadeautje!

  11. Jezzebel says:

    @Jack, ik krijg er een ongemakkelijk gevoel bij.
    Het is als de antirokencoach die vertelt over het verlies van haar man aan longkanker. Dat is zo heftig, daar kun je met je gewone twijfels niet tegenop.
    Dat is met Alice Herz ook het geval, het is zo exceptioneel, dat is lang niet voor iedereen weggelegd.
    .

  12. jack pastoor says:

    @Jezz: ik denk dat ik wel een beetje begrijp wat je bedoelt, hoewel ik je antirook voorbeeld niet helemaal kan (of wil) volgen. Maar goed, niet voor niets heb ik haar een super survivor genoemd. Alice Herz is duidelijk niet een gewoon, maar buitengewoon persoon en dat maakt natuurlijk dat een dergelijke levenshouding niet voor iedereen is weggelegd. Toch – ieder op zijn eigen manier – zijn er veel (super) survivors die de meest afschuwelijke geschiedenis achter de rug hebben en het leven tot het maximum proberen uit te leven. Dat maakt ze denk ik survivers. Daar gaat het boek van mijn vriend over.

    In de vele moeilijke en soms door mij als uitzichtloos ervaren situaties waarin ik in mijn leven heb gezeten heb ik echter altijd kracht proberen te halen uit het gedrag van de supersterken. Ik had het geluk dat ik veel voorbeelden om me heen had en dat die ook mijn mesjokka’s (deels) hebben geaccepteerd.

    Een van de mensen die mij daarbij hebben geholpen zijn mijn vroegere voogd en zijn vrouw. Beide zwaar oorlogsslachtoffers en zij met een tattoo van een concentratiekamp op haar arm. De kracht die die twee hebben kan ik me nauwelijks voorstellen, maar ik krijg kracht van hun vertrouwen in mij. Volgende week ben ik aanwezig op hun 60 jarige huwelijksfeest. Twee mensen die nog nauwelijks kunnen bewegen. Zij geridderd en hij een ereburger van Amsterdam.

    Niet iedereen hoeft of kan een Alice zijn en je hebt gelijk, we moeten allen onze eigen weg door onze persoonlijke sores zoeken. Ik had al gemeld dat ik dacht dat je niet op dergelijke beelden zat te wachten en zal je er dan ook niet meer mee lastig vallen.

    Ik vind het wel jammer dat je (nog?) niet verder bent gegaan met je kookboek. De toon en klank vond ik veelbelovend.

  13. Fleur says:

    Djazzzzz,zeg jij ff tegen dat tietenwijffie Misja,
    dat ze niet over mij moet lullen,
    want dat kan ik ook terig doen
    en nog veul en veul beter
    dan zij ooit zal kunnen.
    Trouwens wát ze póneert,
    is enkel projectie.

  14. Fleur says:

    Kwam hier oorspronkelijk om je iets te vertellen,
    maar ik ervaar opnieuw de hardheid.
    Dat past niet bij het tere bericht.

  15. Fleur says:

    Ach,je nam het al veur me op,Djazza?
    THXXXXXX!!!

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.