Ruimte

Heb het gevoel dat ik tussen vier muren zit opgesloten, zegt hij tijdens onze wekelijkse ontmoeting bij de voedselbank. Lotgenoot; leven van zo goed als niets.
Gelduitgeven onze vijand, situatie die we zoveel mogelijk proberen te vermijden. Nergens je portemonnee trekken, laat je niet verleiden, geen pleziertjes, geen geintjes, geen verrukkingen, geen uitstapjes, op de plaats rust, naar huis.
Hij was naar de tandarts geweest, dure behandeling die niet vergoed werd. Hij vroeg of hij er bijzondere bijstand voor kon krijgen. Maar werd met een kluitje het riet ingestuurd. Soms valt het niet uit te leggen aan ambtenaar die zegt dat je een lening moet afsluiten, dat je er voor had moeten sparen, dat je wel een erg dure tandartsbehandeling hebt ondergaan. Wat moet je zeggen?
Ik durf niet naar de tandarts, al te veel jaren de sluitpost op mijn begroting.
Hij zegt dat hij weet dat het niet de moeite is om heel boos te worden. Maar hij wordt er wel heel moe van. Eerst maar flink stuk wandelen. En gisteren de rest van de dag, net als vandaag alleen maar achter zijn playstation. Geen energie. Bijkomen van het gesprek met sociale dienst.
Ik weet wat hij bedoelt. Thank God, ik teken.
Ik moest bijkomen van Bevrijdingsdag die heel leuk was, met de oudcollega’s, tijdens de uitreiking van de Opzij-Literatuurprijs in Opium. Even in de normale wereld, praten, delen, vragen, vertellen. Maar ook confronterend. Heb mezelf nog steeds niet kunnen redden, geen baan, geen vooruitzichten en de armoede knaagt door mijn kledingkast, mijn huis en mijn lichaam.
Ja, dan heb je het gevoel dat je op een zijspoor bent gezet, zegt hij.
Nou, zeg ik, eerder alsof je van de trap bent gelazerd, met alle butsen en builen die erbij horen. Het is niemands schuld, maar het doet flink pijn.
Ook ik zit zo veel mogelijk binnen.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Jan Wolkers, Vrouwen in het verzet

Voor de liefhebbers: De achtertuin van Jan Wolkers, vele afleveringen