Vandaag was er afscheid
Redactiesecretaresse Vrij Nederland
Wegbezuinigd
We kennen elkaar uit het rookhok
Zoals ik hele bedrijf
In dat kamertje van bezoedeling tegenkwam
Leukste mensen
Ze heeft me speciaal uitgenodigd
Vandaag haar goodbye
Ze wil dat ik erbij ben
Maar ik durf niet goed
In mijn eigen verdrietige toestand
Toch ga ik, natuurlijk
Het is haar afscheid
En ik wilde op een of andere manier
Laten blijken
Dat ze me dierbaar is
Daar liep ik door het Betty Asfalt Complex
Wat verrukkelijk kneuterig
Hoe prachtig de ornamenten
Aan de achterkant is het roken
Onder geïmproviseerde
Schattige paraplu
Daar komen we elkaar weer tegen
De rokers
Het theater fabuleus
Hoe prachtig dat zaaltje
Waar collega’s elkaar toezingen
Lieve, warme woorden
Ze doen het erg goed
De VN-band
Ik voel me grachtengordelwees
Bij hen had ik voor altijd willen horen
Maar bij de bitterballen
Wordt er gemeen gesproken
Over de vrouwen van mijn hart
Ik ben niet uitgekookt genoeg
Om het tot het einde aan te horen
Op gegeven moment kan ik het niet meer verdragen
Dan zeg ik hardop
Ik hou heel veel van haar
Zij die de kar trekt
Van het blad waarvoor ik werkte
Rot maar op met je psycho-babbel
En je yoga
Daarna ben ik naar huis gegaan
En heb de vrouwen die me lief zijn
Gedag gekust
Tot snel
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Emmy Andriesse, Uitgestalde koopwaar met spiegel, Amsterdam
Zo jammer…collega’s die elkaar afvallen. Lag het aan de bitterballen? 😉
Goed stuk.
Toevallig Raamgracht 4 van Igor Cornelissen vorige week herlezen.
@Jezzebel, al met al een beetje triest blog maarrrr, met een geweldig einde, klasse!
Volgens mij Waterlooplein rond 1950.
Bob Dylan zei het al in de jaren ‘60:
Times, they are changing.
En ik denk dan altijd:
Gelukkig maar. Voor geen goud zou ik weer terug willen zijn in die tijd!
Mooi.