Van de bijna twee kilo voorgesneden uien van de voedselbank heb ik heerlijke uiensoep gemaakt, en quiche. Het was uiteraard bedoeld voor hutspot, met de wortelen er al bij, voorgesneden, maar ik heb het gehad met de winterse stamp. Het overlevingspakket deze week zeer karig, paar zakken gesneden groente, God, wat heb ik een hekel aan voorgesneden, geen kraak, geen smaak, en een doosje eieren. Witte, gelukkig. Ben nog steeds te veel Jood om van bruine eieren met gesprongen bloedvat te genieten. Witte eieren, zoals Moszkowicz sr. al zei, in witte eieren heb je dat niet. Geen bloed in de Joodse magen en in de mijne alweer een tweede week geen vlees. Ook bij de voedselbank is het somber in februari.
Al het snoep liet ik staan. Geen chocolade letters, geen muffins, geen lachebekjes pepernoten, ze noemen ze Smoeltjes. Ik wil al die zoete rommel niet. Slechts een enkele keer neem ik iets mee naar huis, als het bijzonder is, zoals de Zentis Marzipan in chocolade. Kwaliteit kan ik herkennen, en de Marzipan van Zentis de beste van de wereld. Het ligt nog in de kast, onaangeroerd van de week daarvoor. Toen het wat royaler was, dit keer echte armoede. Maar ze hadden wel dinerkaarsen, extra lang van Albert Heijn, voor shabat, roep ik blij, en de dames kijken me gegeneerd aan. Of ik een PTT-tas wil, hip ontwerp. De vrijwilligsters proberen me te verzoenen met verwennerijtjes voor de grijp. En ik probeer dankbaar te zijn.
Maar ik ben een dochter van een onderduikkind en als het om voedsel gaat, dan raak je, ergens diep in mij, een open wond. Dan ben ik niet te harden, ongenaakbaar, wreed. Dan komt een lelijke overlevingsdrang naar boven, zoals bij Russen die vroeger in de rij stonden voor hun dagelijks brood, of bij holocaust survivors, op ieder partijtje als er niet genoeg is, angstaanjagend.
Elke week is het oppassen dat ik niet uithaal, blij zijn, dat het er is, dat ik er gebruik van mag maken, dat ik er wat lekkers van kan maken. Als ik het vaak zeg, dan geloof ik het, maar het blijft uitkijken.
Ook de huurtoeslag is deze week nog niet binnen. Per dag ben ik minstens drie keer de bankrekening aan het checken. Over de zorgtoeslag maar niet te spreken. Volgende week, dan ga ik er achteraan. Maar op vrijdagochtend komt dan toch de belastingdienst over de bietenbrug. En ik duik Dirk in en Dirk III. Ik kijk naar de plofkip met extra korting, want tegen de datum, het is vrijdag. God, wat heb ik zin in een gebraden kippetje. Maar ik laat het staan. Er is nog quiche en verrukkelijke uiensoep, ik koop cola, een fles wodka en pitloze druiven voor gezond.
Shabat shalom,
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Marita Kratz, Mijn jurk
Ik denk ook aan je grote ramen, waar je een keer over schreef.
Heb je wel genoeg lappen om ervoor te hangen nu, met deze kou?
Zelfs hier, in mijn flat met verwarmende uren, heb ik ouwe dekens uit de kast gehaald en links en rechts opgespijkerd…
Tja, die voedselbank…
ik weet hoe het werkt, liep er vorig jaar ook een paar maanden bij, met veel blijdschap, toen ik vreselijk bestolen was, en echt geen cent meer had.
Soms was het heel erg veel, en bijzonder lekker,
maar er was ook veel bij wat ik maar weggaf: leverworst, snoep, koek…
http://selmasalo.wordpress.com/2010/11/22/de-voedselbank-wat-zit-er-in-dat-wekelijkse-pakket-dat-de-allerarmsten-ontvangen-verrassing/
Verwarmende uren moeten natuurlijk buren zijn!
Uiensoep en quiche! Een creatieve oplossing :))
Dat vind ik nou leuk dat je de marsepein van Zentis de beste van de wereld vindt want we zijn bevriend met een stel van Zentis en dat zal ik ze terug vertellen als ik ze weer zie.
@Selma, er is menig momentje bij dat ik heel blij ben met de voedselbank.
Elke keer weer een verrassing, en sommige dingen zijn zulke luxe die ik voor mezelf nooit aan zou schaffen, wat heerlijk.
Maar er is ook een andere realiteit, waar zijn de vruchten, de vitaminen, heel zelden is er fruit, oi va voi, het knaagt aan mijn botten. Maar ik probeer beminnelijk te zijn.
@Kitty, doe graag, Zentis marsepein is werkelijk verrukkelijk. Heel, heel vroeger, maakte ik het ook wel zelf, dat is een ontzettend gedoe, met gewelde amandelen door de molen, Zentis is een uitkomst. 🙂
.
Het raakt me allemaal echt wat je schrijft (als trouw lezer) maar weet niet goed hoe ik zou kunnen reageren. Zou je graag een klein beetje willen helpen zonder je voor het hoofd te stoten. Niet dat ik vermogend ben maar ik schaam me dood dat ik in een land woon waar sommige mensen door omstandigheden zo worden gedwongen te leven, ben er echt verdrietig van…
@Selma, vergat ik helemaal over de ruiten te vertellen.
Daar heb ik niet veel last van, omdat de wind uit oost, noordoost komt.
Aan die kant van het huis (slaap gedeelte) blijven de gordijnen dicht.
Met de zon op het zuidwesten aan de voorkant is het lekker broeien, verwarming aan 😉
@FT, fijn dat je meeleeft, maar no worries, het komt vast goed.
Dank. 😉
.
Mooi, waardig, wrang. In voorgesneden groenten nemen de vitaminen de wijk. Jammer dat er geen fruit is, wel belangrijk nu. Houd je van bonen? Niet duur en zeer voedzaam en gezond.
Juist las ik ergens dat bij kool de vitamines en anti-oxydanten pas echt gaan werken als de groente goed gesneden is!
En verder: heb je op de foto’s van mijn reportage gezien dat ze alhier grote zakken all-in-vitaminepillen uitdelen, van een heel duur merk?
Ja, ik was af en toe ook enorm verbaasd over de luxe spullen: een bakker die elke week lekker fris gebakken taartjes meegeeft, bakken bijzonder ijs (om lekker weg te geven), verse vis rechtstreeks van de afslag…
Maar ik ben erg blij dat ik nu mijn eigen inkopen weer kan doen,
al vond ik het erg leerzaam om te merken hoe ánders andere mensen eten: driekwart van de spullen koop ik nooit. Driekwart van de supermarkt is sowieso no-go-area voor mij.
@Blew, bonen zijn heerlijk 🙂
@Selma, ja ik zag het bij jou.
Bij ons helaas geen verse vis en vitaminepillen krijg je alleen bij het ‘starters pakket’.
Om er extra lang mee te doen, neem ik ze om de dag.
Wel waren er heel lang verse oliebollen, zo bij de kraam opgehaald en soms nog warm. Maar oi va voi, hoe lang blijf je oliebollen eten?
Ik helemaal niet.
Voorgesneden kool is wel fijn ja, maar al die wokpakketten of soeppakketten die sommige supermarkten meegeven is echt blubber, met een zakje pompoenconcentraat bijvoorbeeld om je soepje smaak te geven. Daar stond een paar weken geleden een lekker biefstukje tegenover 😉
Net als jij zijn er hele afdelingen in de supermarkt waar ik nooit kom.
Om koek en snoep geef ik nauwelijks en heb ik nooit in huis, behalve als er service mannen komen om dit of dat te repareren.
Ben wel blij met de voedselbank hoor, het is altijd een verrassing wat voor lekkers erbij zit. Maar het is ook een hardgelag als het niet veel is.
.
Het raakt me diep, wat ik hier lees. Ik denk aan jou en hoop dat dat een beetje helpt, financieel helpen kan ik niet… Wat je schijft over je “familiegeschiedenis”, herken ik heel goed. De ene deel van mijn familie was toen ook ondergedoken, de ander helft waren “verdingkinderen”(http://de.wikipedia.org/wiki/Verdingung), dus het zit erin….”en als het om voedsel gaat (en onrecht), dan raak je, ergens diep in mij, een open wond. Dan ben ik niet te harden….” ja, dan is het niet meer goed….
Lieve groeten uit het zuiden
Gion
@Gion, dank voor je reactie, ik kende het begrip Verdingkinderen niet.
Fijn dat je aan me denkt 😉
.