Extra Hearts

Op tijd opstaan en onder de douche, straks naar de voedselbank, genoeg tijd om het haar te laten drogen, ik föhn niet. Toch een boodschap doen. Wat moet er gekocht worden? De bankrekening blijft angstig leeg. Vergeten, mijn Bijstand en ik trok niet vroeg genoeg aan de bel. Maar het was de eerste keer en de routine zit er nog niet in. Ik weet niet wanneer ik wat krijg. De belastingtoeslagen ook al niet op tijd, nieuwjaarsdrukte, waarvoor excuses, ze zullen dubbel uitkeren, straks, later. Daar heb ik nu niets aan. Straks keldert de bankrekening diep in de min. Tot een paar dagen geleden was ik nog trots, dat ik het redde, had nog beetje over, zo tegen het einde van de maand, áls er gestort zou worden. En daarom greep ik niet naar de telefoon, of pas heel laat.

Het werd me zelfs kwalijk genomen, voortaan moet je dit wel een beetje op tijd melden hoor. Alsof ik verantwoordelijk ben voor de fout die zij gemaakt hebben. Het wordt geregeld. In de middag moet het op de bankrekening staan. In de ochtend is er nog niets. Ik hou er rekening mee dat die dus toch onder nul gaat als straks de huur en de zorgverzekering automatisch geïncasseerd worden. En de kosten, de bank moet betaald worden voor zijn krediet, wie gaat daar voor opdraaien? Die discussie kan ik uittekenen. Ja, maar u had eerder moeten melden. Ja, maar ik wist niet wanneer jullie uitbetalen, het is de eerste keer.

Ik wil dus wiet, en vergeten de sores en de toestanden, en ook nog even langs de apotheek voor de puffer om al die ellende mee weg te blazen zodat je een beetje normaal stoned kunt worden zonder dat je kotsend van het hoesten boven de prullenbak hangt.
In de coffeeshop kennen ze mijn naam. Tijd voor een andere dealer, of leven.

Buiten is het guurkoud en bij Dirk sla ik nog snel een fles cola in en een pakje sigaretten. Ik denk aan wodka, maar wodka laat ik zitten. Eens kijken hoe heftig het verlangen is als er geen Siberische verdoving overheen gaat.
Bij het casino rijdt de ambulance met gierende zwaailichten voor. Iemand heeft zich in zijn lot verslikt.

Bij de voedselbank deelt een transgender, hij die binnenkort helemaal zij wordt, appelkruimeltaart uit van Albert Heijn die overmorgen niet meer verkocht kan worden, qua uiterste houdbaarheidsdatum. En hoewel ik meestal al het snoep, dat je er in gezinsverpakkingen tegelijk krijgt, achterlaat, heb ik vanavond zin in een kopje groene thee, warme appeltaart en slagroom.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Ronald Ceuppens, Extra Hearts