Voor de liefde geen tijd, maar vooral geen appetijt. Sisel was als afleiding weer gaan zoeken in de kookboeken, koken als troost voor de armen, zoals safta dat deed als ze zich verdrietig of bedrukt voelde. De situatie begon schrijnend te worden, balancerend op het randje van de afgrond met zorgen die zich stapelden als pannen, steeds hoger en wankeler, en dus dook ze het verleden weer in met al zijn rijke herinneringen, geuren en smaken.
Sisel was in het bezit van twee kookboeken die met liefde, lust en erotiek te maken hadden. Aphrodisiac Cuisine van Chef Bruno Cerdan uit India, die in The Emperial in New Dehli bekend stond om zijn French savoir faire. Sisel had het boek gekregen van een vriendin van vroeger voor haar verjaardag vermoedde ze, ook al was die pakweg week eerder dan de 24ste december die in het boekje als datum stond, gekocht op een tocht door India met haar vriend die er later met een jonger exemplaar vandoor ging, maar dat pas veel later toen ook de vriendschap met Sisel inmiddels was uitgeput. ‘Voor mijn lieve vriendin die zo van koken en de liefde houdt,’ stond er in de opdracht.
Toch het land van de Kamasutra, maar Sisel kon het niet bekoren de veredelde curries met Franse slag. En misschien kwam het door het vriendinnetje van vroeger dat halverwege de vriendschap de handdoek in de ring gooide en Sisels passies, verlangens, verdriet en zelfs de gerechten die ze kookte, op het laatst te zwaar op de maag vond, dat ze er misselijk van werd.
Maar ook Isabel Allende’s Aphrodite, a memoir of the senses, kon Sisel niet bekoren. Het was een fantastisch boek waarin Allende haar leeftijd van 50 jaar omarmde en over prikkelende gerechten sprak, met de kruiden en de specerijen die de hartstocht aanwakkerden, compleet met prachtige schilderijen en tekeningen, schimmige tantes die de familiegeheimen bewaakten en de Subjective List of Aphrodisiac Vegetables.
Misschien was het te Amerikaans naar Sisels smaak, maar meer waarschijnlijk was ze niet in de stemming voor de liefde, erotiek en kruidige smaken van landen waar de zon gul scheen en… en zo.
Sisel wilde zich niet verliezen. In de koelkast lagen twee struiken lof, citroen en een hardgekookt ei, simpele salade, die maakte haar blij. En de nagekookte aardappelsoep van chefkok Erik van Loo, smaak van de ziel, geleerd van zijn vader, luister naar de geluiden van de akker, het wad, de zee en met liefde koken, niet zo rijk, met een lekker pakje roomboter, maar blueband voldeed, geen truffel om het te verrijken tot een sterrengerecht, maar wel de ziel.
Sisel kon er treurig van worden, als het om de liefde, de smaken en het verleden ging. De werkelijkheid zo grauw.
Met de paplepel ingegoten, die van Sisel van zilver, met drinkbeker, schrapertje en gewone lepel. De afbeeldingen van Hans en Grietje, boze toverheks en de geluks Nijntjes van de Bruna die Sisel eraan gehangen had.
Afrodisiaca haar bevallige tochus, het leven was als de ananas in de aanbieding, Sisel had de vrucht met zorg betast, van onderen bij het hart, geroken aan de zaak, maar de geuren waren verdord.
Later meer,
Jezzebel,
Tussen water en water
Lekker die die lofsla.
En zoetelief: de laatste decennia is het bitter eruit gekweekt
In algemene ontbinding, beminden van curries en ananas, in het tumult van de bloedvaten, is een walm bevroedt die alle geschrei overstemde, alle andere recepten verstikte. Gehuld in mantels van rattenkruid, kinnen doorploegd met wonden, gelige baardeloze gezichten in vliegende vaart met van die akelige aktentassen, veroverden ze in hun onstuimige opmars een gruwel van de prikkelende sekses. Niets blijft over in de rook van haar vlammen, de puinhopen van verloren liefdes. Jaren moeten eerst voorbijgaan tot het seksloze cocon zo week wordt dat zij loslaat.
Dan langzaam schrijdt het voort, waarschijnlijk zal het aanvangen met de viribus herbarium, poëtische recepten en vreemde eigenschappen die aan planten worden toegeschreven. Het fluitenkruid vermengd met ossenhaas op de onderbuik van zwangere vrouwen met liefst wat venkel op haar borsten voor een menstruatie als een golf van lelietjes van dalen. Jaren later waarschijnlijk Forbergs klassieke handboek van de erotologie zodat de boel weer vloeien gaat.
@Selma, lof zo simpel, maar hoe verrukkelijk.
@Rockade, dank voor de prachtige woorden, ik heb het drie keer over gelezen en telkens ontdek ik weer iets anders moois, moet er ook om lachen, een cocon zo week dat zij loslaat en ook een menstruatie als een golf van lelietjes van dalen. Erg mooi, veel dank.
.
het is eigenlijk niet mijn ding
maar het is goed zo 😉
@rockade, heb gezocht naar je naam en wiki zegt er mooie dingen over van schaakzetten, mythische vogels en strijdwagens:
Het woord is volgens de schaakhistoricus Davidson afgeleid van het Italiaanse rocca, dat fort betekent. Op zijn beurt was dat een verbastering van het Arabische rukh, een woord dat weer was overgenomen uit het Perzisch waar een rukh (رخ ) een strijdwagen is, terwijl Rukh in het Arabisch de naam is van een mythologische vogel. De strijdwagen, vermoedelijk afkomstig uit het Sanskriet (ratha), komt nog steeds voor in het Japanse spel shogi en het Chinees schaken. In het Italiaans is het nu een toren, maar in het Engels heet de toren rook. Beweegbare, gefortificeerde torens waren, toen het schaakspel in Europa werd geïntroduceerd, een veelgebruikt belegeringswapen.
De rokade is een belangrijke zet voor het voltooien van de ontwikkeling in de opening. Ze brengt namelijk de koning min of meer in veiligheid en brengt tegelijk een toren in het spel. Het is de enige zet waarbij twee stukken van dezelfde kleur betrokken zijn. etc
Prachtige wereld van associaties, zelf moest ik denken aan rocket, of rucola, maar dat ben ik. 😉
.
kijk lekker naar je eigen, voor we hier belanden in vrouwen causerietjes.
Als een Carasiba en een Lastrion, Menadel of Zoeniel, aanrechtgebabbel van onsterfelijkheid.
Naberius doet het met Irmanotz, Myresin ging vreemd met Caassimolar terwijl Decarabia het nakijken had. De nieuwe jurk van tutje Futiel bleek alweer een tweedehandsje en de neus van Glasya is hoognodig aan vervanging toe.
Dat ik het woord tochus nog tegen mag komen….
Met mijn moeder verdween ook het bargoens
uit mijn leven….
Mazzel en broche, Annet ~
Veredelde curries met Franse slag; klinkt ook niet zo zinnenprikkelend.;)
Heb het altijd als een broodje Aap beschouwd, het gedoe met afrodisiacum.
Maar de mens wil graag voor de gek worden gehouden; dat zal het zijn.
@Rockade, dat zijn wel de lekkerste verhalen.
@Annet, in Sisels recepten nog meer jiddishkeit (onder oogopslag rechts alle linken).
Gut sjabbes 😉
.
@Kitty, ik geloof wel dat er zinnenprikkelende gerechten zijn.
Dat toch beetje bottom line van Sisels recepten.
Wat voor herinneringen en belevenissen sommige gerechten bewerkstelligen.
.
Geen idee. Het lijkt me enkel suggestief.