Op het station van Zandvoort
In de vroege ochtend
Wachtend op de trein eruit
Uit het dorp
De beperking
En de storm
Die het gevangen hield
Afgelopen nacht
Schreeuwt een jongeman
De longen uit zijn lijf
Kanker, bottom line
Van zijn betoog
Kankerleven
Kankerwijf
Kankernageslacht
Kankerzooi
Fanatiek loopt hij perron op en neer
Ook goedemorgen, lacht de man
Die naast me komt zitten
Wachtend op de trein eruit
En de rest leest de krant
Niet kijken
Niet luisteren
Niet horen
Niet praten
Verdrietig, zeg ik
Begrijp hem
Maar dat zeg ik niet
Genoeg gehuild
Op de terugweg
Vind ik op de trap
Het station uit
Gelakte harsnagel
Waarschijnlijk van een pink
Zo klein
Verloren in de toestanden
Wachtend op de trein eruit
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Petra Wiek, De wachter
Petra Piek mocht willen dat ze zo mooi schrijven kon
kut petra piek
kut schaduwlijnen
in de wacht
kut zielhoeëte
@Rockade, het is Petra Wiek, twee werken van haar gepubliceerd.
Ik ben ervan onder de indruk.
Dank voor je compliment 😉
.
ik voel geen enkele sensatie bij dat zwarte spul
alleen dat roest aan die oude leiding doet me wat
maar het ergste is voor mij de titel
ik weet niet precies waarom
maar de titel doet me denken aan Rien Poortvliet.
@rockade, frappant, ik heb totaal andere associaties.
Veel donkerder, van kampen en en prikkeldraad.
Maar mooi hoe jij aan kaboutertjes denkt.
.
Ik zie het zo voor me. En een foto van die nagel is niet eens nodig. De trein naar zee is dezelfde als de trein eruit. Maar toch anders.
@Blew, het beeld best onsmakelijk.
Heb afkeer van lichaamseigen producten die niet van mezelf zijn.
Haat afgeknipte nagels in een hotel.
De nagel ook sinister.
De trein eruit, verlossing of bezegeling.
Voor altijd dubbele betekenis.
.
kampen en prikkeldraad, verdomd nou zie ik het ook
mij wordt ook nooit iets uitgelegd, als ik niet gereageerd had had ik het nooit geweten.
het is volgens mij wel een kamp voor fotomodellen
buiten in de kou zodat hun huid niet uitdroogt
en de roest staat dan waarschijnlijk voor couperose
en ze krijgen niet te eten want deze zijn echt veel te dik.
Bij nader inzien altijd nog erger dan het leed in het dorp van jouw station.
een paar weken geleden at ik hachee met rode kool
er bleven van die draadjes tussen mijn tanden
mijn tong was rood en schraal van het peuren
toen vond ik gelukkig zo’ n nageltje in een bushokje
ik kon wel piepen van geluk
@rockade, verroest! 😉
.
Vertel me meer
is toevallig wel jouw brandmerk, zelf ben ik heel rustig en ingetogen
ik zal nooit zomaar in vreemde levens dringen, als een wachter bij een poort die niet de mijne is en vaak ook stinken kan.
In vreemde levens dringen heeft iets vies, het kan er een kankerzooi zijn en ik ben niet van het leger des heils. Ik vertel mooi niks en mocht iemand er naar vragen dan stuur ik ze gewoon naar jou.
@rockade, ik weet het natuurlijk ook niet
durf al lang niet meer te praten over rustig en ingetogen
de ander vindt het meestal heftig
doe maar wat
alle tranen
de zuchten
en de bedoelde kuise kuchen.
Ja kankerzooi, maar dan wel mooi
in your face
op een gewone woensdagochtend.
We kletsen verder.
Ik heb nog meer te vertellen.
Dat komt nog.
Mooi beeld van vervreemding, ook in de tekst .
Doet me meteen denken aan de film Kind van de Zon, met Ramses Shaffy; die begint en eindigt met een handenwringende,ijsberende ,vloekende mens op een station. De weg kwijt.
@Laila, dank, ken de film niet, maar daar ga ik naar op zoek.
.