Sisels recepten: Kokoskoek

Vijf verschillende recepten kokoskoek kwam Sisel in safta’s kookboeken tegen, allemaal geschreven als cocos, inclusief cocosschuim, wat iets anders is, maar voor Sisel wel de lekkerste variant. Kokoskoek is gemaakt met zelfrijzend meel en is, als hij goed is, een beetje klef. Kokosschuim bestaat uit eiwit, vermengd met suiker en kokos, bros van buiten, zacht van binnen, op een velletje ouwel.
De meeste recepten waren door Sisel zelf geschreven maar droegen wel safta’s naam, oma’s cocoskoek, en als het er in safta’s handschrift stond dan waren de woorden los van elkaar, zoals ze ook stug zelf reizend meel bleef volhouden.

Later, toen de kinderen de deur uit waren, allemaal keurig en goed terecht gekomen, is Safta dat ook gaan doen, zelf reizen. Griekenland, Engeland, the Isle of White, dan kreeg Sisel een trommeltje authentieke Engelse drop als safta weer terug was. Ze had nog nooit zoiets verrukkelijks geproefd, ver, ver, ver verwijderde van de zakken van Jamin.
Op een van die reizen was safta een Israëlische gids tegengekomen die haar charmeerde, echt wat voor Sisel, had grootmoeder aanbevolen, prachtige lach, mooie tanden en mysterieuze ogen en krullen. Vanaf toen wist Sisel dat ze alleen van mannen met krullen en een prachtige lach kon houden, verbazingwekkend weinig van haar mannen voldeden aan het profiel, behalve als het om langdurige liefde ging. Joods haar, had de broer van de dode vriend het genoemd, dik, stug en dwars en als het niet kroesde, of krulde dan zat er slag of golf in.

Sisel hield als klein meisje al veel van kokos. Mysterieuze vrucht, ze was dol op de harige vezels van de harde noot, en op de verrukkelijke ogen die je aanbleven kijken op de fruitschaal, tussen het andere, veel meer gewone fruit, navelsinaasappels, bananen, kiwi’s, mandarijnen en een enkele keer, als Sisels moeder in een romantische bui was, sharonvruchten uit Israël. Israël was de romantiek van het land dat haar beschermen zou, mocht dat nodig zijn.
Druiven behoorden ook tot de porties fruit die Sisels moeder haar kinderen voorschotelde, maar die lagen gewassen in de fruittest zodat het water door de gaatjes op het schoteltje er onder kon lopen en het fruit fris bleef.

De kokosnoot was er aanvankelijk waarschijnlijk enkel ter decoratie neergelegd, maar omdat drie kinderen er om bleven zeuren, werd de noot uiteindelijk op een vrije zaterdag gekraakt, als Sisels vader op de zaak was en haar moeder thuis bleef, de boodschappen deed en iets lekkers maakte, voor het weekend. Wellicht werd de kokos op zaterdag gebroken omdat iedereen wel wist dat Sisels vader niet erg hield van te wilde kinderen. Het kabaal, de frustratie en daarna het geluid van overwinning als de scherven op de stenen lagen, dat was Sisels vader te vrij.

Het breken van de kokos was een heel gedoe, Sisels broertje moest er aan te pas komen toen ze al wat ouder waren. Dan speelde hij voor timmerman en vader tegelijk. Sisels vader had twee linker handen, kon nog geen ei bakken, maar haar broer was behendig. Met de parkerschroevendraaier en de hulp van een ferme tik van de hamer werden de ogen doorgestoken. Alle drie open. Daarna ving hij de melk op, zoals Sisel het verrukt noemde, maar ook wel wist dat dat eigenlijk gewoon sap was, hoe helderder hoe beter de vrucht, in een porseleinen schaaltje uit de enorme collectie bakjes voorwatlekkers van Sisels moeder. Voorzichtig, want de vezels zaten er nog aan en dat was niet lekker. Vervolgens begon het echte werk, zo goed mogelijk de noot open hameren, ergens geklemd tussen een muurtje en een steen, soms ook het betere gooi en smijtwerk en bijzonder veel lol, het was heerlijk.

Tenslotte probeerden ze de in scherven gebarsten noot, die op sommige plekken nog steeds zijn vlees niet prijs gaf, zo secuur mogelijk met een mesje los te peuteren, om alsnog een heel stuk in het schaaltje met de melk te krijgen en geen geraffelde smurrie. Het eerste stuk dat Sisel en haar broertje zichzelf toebedeelden, omdat het toch gesneuveld was, had dan ook altijd wat zand. Tuinkruiden, zoals de mooie rooie het later zou noemen, die dan wel Amerikaan was, maar niet gaf om laffe onder de kraan afgespoelde noten. kokos is het lekkerst in zijn eigen melk.
Liefde voor het land, ook de mooie rooie hield van noten en herinneringen. Avocado’s, die hij plukte met vrienden in de boomgaard, als ze honger hadden, toen hij door zijn ouders naar Israël werd gestuurd omdat er met hem geen land te bezeilen was en er op de landbouwschool in de pardes, nog wel wat te halen viel. Een school waar niet de minsten waren klaargestoomd, Rabin, Barak, Peres allemaal waren ze naar Chaklai Pardes Chana geweest. Liefde voor het land behoort tot het hoogste goed van een Israëliër, of een Palestijn, die net als Sisel ook van olijven hield, maar dat is voor later.

Iedereen bij Sisel thuis was dol op kokos en het liefst dus rauw. Als de familie, in de gelukkige jaren met zijn vijven op vakantie ging naar Spanje, vliegen uiteraard, in een volgepakte auto met drie muitende kinderen achterin, hadden Sisels ouders geen zin, aanvankelijk Estepona, maar later ook Marbella, slenterden ze heel wat avonden samen, rozig van de zon, het strand en het zwembad, met een stuk kokos over de boulevard, waar kraampjes gebrande suikerpinda’s en amandelen verkochten. Het waren Sisels liefste herinneringen aan het gezin. Ze werden verwend, vertroeteld en naar om gekeken. Sisels moeder vond het heerlijk te pronken met drie gebruinde blonde koppies in hun mooiste kleding bij de bezoeken aan de Marbella club, of de haven van Puerto Banús. Alle drie waren ze welgemanierde en avontuurlijke eters die onder alle omstandigheden hun mes en vork fatsoenlijk gebruikten en aan tafel bleven zitten, als goed gedresseerde apen. Voor de smaakpapillen en het moraal was het een enorme booster.

Koken gaat over weten hoe het precies zit, dacht Sisel, als het gaat om intense smaken. En toen ze het recept van haar grootmoeder vond voor cocos koek was ze verrukt dat Safta op het eind had geschreven, eerst op 2 dan op 3. Geheimen van haar oven, maar daarover later.

Jezzebel,
Tussen water en water

Later meer

Art: Pascale, 08-11-11 cocos koek