– Bloggen is springlevend –
“De grootste kunstenaar kan niets verzinnen
dat niet vooraf al in de steen bestaat.”
‘Wie ben je?’
Hij keek me aan, vervaagde en ik leek terug te drijven naar de geborgenheid van mijn bed. Na drie dagen was het toch gebeurd, ik was in slaap gevallen. Ogenblikkelijk kreeg ik bezoek van hem.
Drie dagen eerder is Aliza bij me geweest, de moeder van mijn virtuele leven.
Zij, mijn bruid, Aliza mijn kind. Ook zij kwam slechts voor even, ook zij sprak slechts een zin. Ook zij verscheen na dagen waken.
‘Ieder mens bevindt zich eenzaam in zijn eigen heden’, zei ze.
Ze komen en verdwijnen weer, ze zijn er in ‘quasi sospeso’: die onwaarschijnlijke schijntoestand tussen waken en slapen waarbij je wakker schrikt omdat je vergeet te ademen. Net op die rand van bijna doodgaan staan ze aan mijn bed, spreken en schrik ik wakker. Blijf ik wakker, dagenlang.
Ze zijn nu allemaal geweest. Allemaal in eigen kwetsbare naaktheid. Gruwelijk en bloedmooi. Vergaan en vol leven. Vrouw en Man. Begin en straks het onherroepelijke Einde.
Ik kan niet verder. Vandaag stop ik met hun werken.
Jarenlang heb ik stukken geschreven op een weblog. Allang niet meer met de droom om ooit , als tastbaar bewijs van mijn existentie, op papier te komen. Daarvoor ben ik te min. Die wetenschap maakt mij eenzaam. Mensen verkeren liever met hen: zij met die opgeblazen ego’s.
Dus ik werd een opgeblazen ego. En ik werd bekend na verloop van tijd. Te bekend om zelf te dragen.
Zo verschenen ze, zes in totaal. In het begin zo duidelijk uit mijn geest, met verwrongen woorden in lelijke zinnen. Later als eigen ego’s. Vrouw en man maar gelijk aan mij. Ze schreven al snel in hun volkomen eigenheid. Mijn status werd die van een androgyne machine: uitvoeren.
Eén van hen bezocht mij in het begin van mijn genezing, nu enkele weken geleden. Zijn lippen vormden de zin dat ik schrijven moest wat hij dicteerde.
En ik schreef ooit hun woorden, één voor één tikte ik de letters. Mooie woorden in steeds mooiere zinnen, in gruwelijke stukken tot een enigma, een schitterend enigma.
Ik heb ze gemaakt, allemaal. Zij, die vruchteloze, die veinst alleen te zijn. Foeilelijke stukken schrijven maar wél prominent aanwezig en bewonderd. Een narcistische hoer. En hij, de sukkel, de ‘Ivo Niehe’ van het blog. Zelfingenomen intrigant, hoogleraar schijneruditie. Ik haat hem zoals ik mijzelf haat. Hij veroordeelt alle misdaad, zegt hij en zet de loop van een pistool op je slaap. De derde, de poëet, het zeldzaam nuchtere slachtoffer. Misschien de broer van haar, de tweede vrouw. In alles vol van hart en vol vervuilde liefde. In alles ordinair. In alles slachtoffer. De gewenste misbruikte, de gewenste gestoorde. Zij is verterende voeding voor een gifplant. Zij is een giftig serpent, gelardeerd met glimmende folie. De vijfde vraagt over het waarom, over de tijd, over de gevoelens van sensatie bij een doodslag, over het begin, of mijn einde. Hij vraagt steeds wie ik ben.
Want ik ben de onwaarschijnlijke zesde.
Maar hij heeft mij ontmaskerd. Toen ik mijn borsten beroerde keek hij toe. Toen ik mijn vingertoppen bevend over haar gebronsde zongeurende huid liet gaan en haar lippen raakte… keek hij toe en prevelde die mantra.
‘Wie ben je?’
En iedere keer als hij schreef, schreef hij als een innerlijk geweten die de vraag herhaalde.
En nu weet ik het. Weken geleden heb ik mijzelf naar mijn bed gesleept nadat ik de zon op mijn huid had gevoeld. Nadat ik buitenlucht had ingeademd. Ik stond plots buiten, als was ik uit een cocon gestapt. Ik was bang en ik was verrukt. Ik zag een oneindige blauwe hemel en de donderkoppen van het onweer trokken uit mijn hoofd. Zelfs de zon in mijn brein verbleekte bij de echte. Ik was er hopeloos aan toe. Ik was alleen en opgetogen. Blij met de verlossing, verontrust door een onafwendbaar afscheid, krankzinnig bang voor hen.
Ik waakte en ik schreef. Ik schreef ze naar een verleden wat niet bestaat. Omdat ze niet bestonden, omdat ik hen ben. Snap je?
Daar zijn ze.
Ze staan aan mijn bed.
Ze zijn zonder emotie als ze naar me toe bewegen.
Hun vingers op de cruciale plekken van mijn lichaam.
Ik voel de druk toenemen, voor even slechts…
Quasi sospeso.
Ze zijn verdwenen.
Onafhankelijk van elkaar, in een onzichtbare virtuele associatie, als bloggers.
En ik.
Ik ben een eenzaam mens.
Ik weet niet wie ik was.
Maar ik leef.
Ter gelegenheid van 1-jarig bestaan OBA
Tekst: Prometheus
Illustratie: Pascale
Kick off! Op mijn blog komt je illustratie nóg beter uit. Dank voor de samenwerking, Pascale! Ik zie uit naar jouw schrijfbijdrage.
@Prom, ze hebben me vaak gevraagd over een zwarte achtergrond, of dat niet beter was.
Maar ik heb gekozen voor een lichte achtergrond, ik vind dat het zwart een kunstwerk dichttimmert en ik wil dat het open is.
Maar het ziet er prachtig uit bij jou, veel dank voor de samenwerking.
Hou mijn hart vast om er straks een eind aan te breien. 😉
.
Ik hou van de gelaagdheid van tekst en beeld.
@Gingy, dank 😉
.
Een mooie collage die het verhaal versterkt. Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg en wens jou veel sterkte bij het schrijven van het slot.
@Ina, dank, ben benieuwd wat voor illustratie jij dan weer bij mijn verhaal gaat maken.
Erg leuk om te volgen wat het allemaal gaat worden.
.
Ik ben ook zeer benieuwd, prachtige illustratie heb je gemaakt bij het verhaal…
@Aline, dank 😉
Ook erg benieuwd wat jij en Selma ervan gaan maken
in tekst en illustratie, leuk!
.
Hoe zat het ook alweer,Djazz?
Hoe is het toch zo gekomen…I wonder..
Was het niet zo,dat JIJ wegging
bij VKforum,
omdat je daar niet meer mocht schrijven,
wat je wilde?
Werd jou de mond gesnoerd?
Door wie ook alweer?
Zeg me eens,waarom is PREM terug,
en wat heeft Koningin`Sonja daarmee
van doen,joh?
Mooi, de aftrap op deze feestelijke dag voor OBA…het feuilleton is gestart!
Een krachtige collage, je illustratie.
En nu…succes met je schrijf-vervolg!
O ja,ik wil nog even vragen,
wat `Quasi sospeso.`betekent?
Is het `langs mijn neus weg`?
@Flowy, ik werd verbannen omdat ik weigerde reacties onder mijn bijdrages weg te halen waarvan de moderator dacht dat die niet konden.
Ik was te dwars.
Bovendien was de moderator niet zo goed in begrijpelijk lezen en werden ook mijn teksten nog eens verkeerd begrepen.
Het was heel erg aanmodderen met een amateur.
.
@Bart, dankjewel, ik ga er mijn best voor doen.
Het is heel eervol om als laatste de boel bij elkaar te kunnen knopen.
.
@Flo, het staat in de tekst:
=‘quasi sospeso’: die onwaarschijnlijke schijntoestand tussen waken en slapen waarbij je wakker schrikt omdat je vergeet te ademen.=
.
Moet jij dan niet in die commercial van Jobs acteren?
Als Tilly Dwars?
Dat mens leest nog steeds foutief,joh.
Wat ze vandaag weer allemaal zag
in mijn woorden,daar lusten die twee vechthonden geen brood van.
@Flo, Prem heeft me over het hoofd gezien ;-(
Quasi sospeso.
ach…ja of course,je beleeft in die schijnwereld van alles,als je nog klein en bescheten bent,dan kunnen die verschijnselen enorme angsten veroorzaken,waardoor baby niet goed wakker kan worden.
Je kan `m het beste daarbij helpen door `m in het licht te plaatsen,
en met zachte stem toe te spreken op een liefdevolle wijze.
Het duurt ook dan minutenlang voor baby bijtrekt.
Had jij het ook al als baby?
Zweeg Prem je dood dan?
Ik heb Sonya gemist door zoolmeet.
@Flo, nee ik kon goed ademen als baby
maar ik was getrouwd met een man die leed aan slaapapneu.
Heel angstig, zijn adem stokte, hij stikte en schrok wakker.
Nu kan ik zelf niet meer zo goed ademen.
Heel benauwd, adem reutelend door de luchtwegen.
Such is life.
Sonja op Zaterdag was de moeite waard.
Hier de link:
http://player.omroep.nl/?aflID=13207521
.
het lijkt me geen makkelijke opgave een illustratie te maken of te zoeken bij een tekst in dit feuilleton.
jij bent daar goed in geslaagd
alleen kan ik de tekst niet helemaal lezen maar dat is misschien ook je bedoeling.
groet
@Svara, dank, heb de tekst van Prometheus zeker drie keer gelezen voordat ik ging zoeken naar plaatjes.
Toen heb ik er mijn gevoel op losgelaten (schemaatje om het te ondersteunen).
De tekst is een referentie naar een tekst die ik vaak in mijn blogs heb gebruikt:
Want de wereld draait zoals ze draait, op de heupen van een buikdanseres
.
mooie tekst
dank je!
@Svara, jij bedankt, dat ik het uit kon leggen.
.
Prachtillustratie! Veel mooier op lichte achtergrond. Op zwart moet ik altijd zo turen en het maakt somber.
@Blew, het is een keus,
veel mensen denken dat als het om art gaat, dat het op een zwarte achtergrond moet.
Maar ik kies voor zoveel mogelijk open, licht… etc.
.
Gaaf hoor, die verschillende meningen over de illustratie en achtergronden. Ik vind ‘m beter uitkomen op een zwarte achtergrond, Jezz en Blewbird duidelijk niet. Die donkere achtergrond laat de illustratie eruit knallen, het slaat je recht in je gezicht. Prachtig!
@Prom, weet je, wat je mening ook is, ik ben blij dat je het met zorg hebt gedaan.
Veel dank!
.
Knap gedaan.
De illustratie past zo goed bij het verhaal, dat het lijkt alsof het verhaal erop geschreven is i.p.v. andersom. Stevig zoekwerk! Een mooi geheel zodoende 😉
@Laila, dank 😉
@Kitty, dank, ik heb een uitgebreid plaatjes archief.
And a wild mind 😉
.
Heb je gezien? de stand in Top Post?
http://botd.wordpress.com/top-posts/?lang=nl
Dat levert nieuwe lezers op 🙂
@Kitty, dat is zeker heel cool…
maar mijn blog zit niet op wordpress, maar op eigen domein.
En Prom heeft niet gelinkt, dus ik betwijfel of die mensen bij mij terecht komen.
.
Maar ze gaan wel het verhaal volgen waarschijnlijk 🙂
@Kitty, leuk! 😉
.
Erg mooie illustratie. De woorden mogen er ook zijn. Mooie combinatie.
@Redstar, dank, ook namens Prometheus. 😉
.
Prachtige illustratie Jezzebel, mijn complimenten. Hij past prachtig bij het eerste hoofdstuk.
@Joke, dankjewel, benieuwd wat jij en John er van gaan maken vanavond.
Succes!
.
Ben wat later met reactie griep…
Heb het verhaal al verschillende malen gelezen, begint nu wat te komen (hoofd wordt ook weer wat helderder). Bepaald niet gemakkelijk en ben benieuwt wat voor wendingen het gaat nemen in de loop van de week.
Je illustratie is er echt 1 van jou ‘want de wereld draait op de heupen van een buikdanseres’ 😉 en ik vind hem in het zwart zowel als het wit goed uitkomen.
@Spuit 11, dank en beterschap.
Succes ook met het vervolg.
.
Nee man
ik vroeg of jij al angstige dromen had als baby?!
Moeders van omvangrijke gezinnen
weten meestal niet veel over hun kinderen na te vertellen.
Buikhuyzen was toch niet invalide,
het was toch een andere schrijvert,
die iemand kreupel en vleugellam maakte?
Ja,dat had ik je dag 1
al kunnen melden,
dat alles wat je mij zoal in de slippertjes schuift
van jezelf afkomstig is.
Je kan Jelle toch niet verantwoordelijk stellen
voor het verdriet van z`n vader.
En ABC zit nu eenmaal in die leugenaars schoonfamilie.
Met haar foto in de Times.
Wel wat voor dat slachtoffer
dat zo zeer beredderd moest worden.
Wie sprak ook weer over slachtofferrol en aristocratie enzo.
Ik informeer alleen maar,hoor.
Btw wie was JULES?
Ach ja hier aan de rechterkant
jouw ogen vol wellust naar vlees
op tere fragiele female botten,
soms rest enkel het bot als fantoom.
En dan die Claaf,
die zg niet kan haten,wat heeft die figuur tot weinig introspectief perspectief in zijn gristelijke gekrulde kuif,zal ik vanavond ff vragen om permissie voor dat lispelende
caféfiguur als stand-in?
In het godshuis is de prediker vertwijfeld
en richt zich bij gebrek aan een nog langer acceptabel godsbeeld tot
de spirituele smaakmakers
met het adagium
dan ten einde raad maar veul van het eigen ego te houden.
En dat tegen een handjevol hoogbejaarden
in het voorportaal van de man met den zeis.
Er bestaat echter een predikant
die volgers van Willem of Orange,
de stadhouder,
die behoorlijk aan de weg timmerde,
`GEPEUPEL` plaagt te noemen en `grauw grijs`.
(remember het snijkoeken défilé bij Soestdijk)
De aanwezige rechtse reactionaire Brit
verschoot van kleur,
ik mag dat wel.
Zeer amusant.
O,wat is er veel.
@Flo, heb nog nooit een nachtmerrie gehad.
Of misschien ervaar ik dat niet zo, spannende dromen.
Twee mensen die me zo niet interesseren: ABC en Jelle.
Weet niet wat het is.
Zo bleek, zo Hollands.
Jules? Julius Jaspers, topchef waar ik op onverklaarbare wijze verslaafd aan ben geraakt.
Had het er met mijn mooie denkende vriendin over; liefde voor koken, het product, het talent, de creativiteit, het gevecht om te presteren, man het geeft me veel.
Het bot als fantoom…
Daar zeg je wat,
het zet duizend gedachten in beweging.
Heb ik je weleens verteld over de man
die in Tel Aviv in een café betrokken was bij een terroristische aanslag?
Hij verloor zijn arm, enkel een stomp aan zijn schouder.
Heel vreemd om aan te raken.
Maar dat durfden er niet veel.
Om je laatste opmerking moest ik erg lachen 🙂
.
Jelly is een droppie
maar A is idd een vreemd type,
zo a-sexueel.
Ik zou `m nooit omhoog krijgen bij haar,jij wel??
Dúrf jij aan dat ding
van die man te komen???
Zomaar een voorbijgangert?
Het is de tijdgeest,man
ze zitten met hun handen
in hun kruis,
met die religie,
niemand gelooft meer
alleen hoogbejaarden!!
En sufferds of course.
@Flo, ha je zegt iets moois,
ook ik kijk naar het kruis
En zij met haar pistool
als een pik op de juiste plek.
Eerst beloven
dan geloven.
Weski en Bouterse.
Ik hou van strijdbaarheid.
Jij keek ook.
@Flowy, Inez Weski rules 🙂
Mooi ook hoe ze als een moederkloek waakte over kunstenaar Tinkebell
Voor de liefhebbers, hier de link naar Profiel met Inez Weski:
http://player.omroep.nl/?aflID=13212514
.
Ja,dat deed ze.
Soms haat ik juristen,
dat komt door mijn weke ratio.