Op tien september 2001
Vloog ik terug
Korte vakantie Nederland
Naar huis in Tel Aviv
Op een avondvlucht en zou
Ergens na middernacht
11 september 2001
Landen op Ben Gurion
Uren vertraging
Vlogen pas om vier uur ’s nachts
Omstreeks half negen
Landden we
Weet niet meer hoe laat ik thuis was
Zette de tv aan
CNN live
Vliegtuig in WTC
Oh mijn God, dacht ik
Een ongeluk, zeiden ze
Ik ging naar bed
Paar uur slaap inhalen
Toen ik wakker werd
Waren er twee vliegtuigen in WTC
Terror attack
Nog vier vliegtuigen vermist
Onderweg naar de grote liefde
In het stadstaxibusje
Schalde het nieuws op de radio
Ben Gurion Airport tot stilstand gebracht
Mijn vlucht
Laatste die binnenkwam
Die dag
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale, Falling 11-06-05 en detail
Tis een onmogelijke combinatie:
de wereld en het hart
en ze zijn toch niet te scheiden.
Onmogelijke gevoelens
blijken waar te zijn.
@Joost, hoe waar.
.
Op bezoek bij mijn doodzieke opgegeven vrouw in het VU te Amsterdam zagen we de vliegtuigen de torens invliegen. Met al ons persoonlijke leed kwam dat overweldigende wereldleed over ons heen en sindsdien zijn die twee onlosmakelijk met elkaar verbonden!
@Joost sr, wat ontzettend zwaar voor je zo’n dag als vandaag.
Veel sterkte, dank voor het delen.
.
Dank, Jezzebel. Zoals men zegt: leed slijt en wordt te dragen. Het is die verdomde onmacht die je als mens op dit soort momenten overvalt en waarvan je weet, dat je je toch te weer moet stellen!
@Joost sr, begrijp ik.
Hoe pak je het aan?
Hoe verwerk jij het?
.
Hopelijk klinkt het niet te ouwelijk..gewoon je onmacht accepteren, en daar niet onderuit proberen te komen. Maar je wel lekker zelf verweren, waar dat en hoe dat ook maar mogelijk is! En grijnzen, als dat niet altijd lukt! Zo belangrijk zijn we nu toch ook weer niet!
@Joost sr, om jezelf kunnen grijnzen is wel lekker bevrijdend 😉
Maar verdriet hoort er ook bij.
En ieder mensenleven telt.
.
Van wie is dit schilderij ‘falling’?