Tijdens de lunch
Denk ik
Rammelend van de trek
Van mijn moeder mag ik
Geen honger zeggen
Richting Albert Heijn
En vieze
Wegwerpsandwiches
Ik neem de benen
Tot zo, zei ik straks
Tegen collega’s
Nu pak ik de trein
Thalys of zo
Zonder te betalen
Voor altijd weg
Naar de verdommenis
En zien of ik Parijs haal
Ergens verdwenen
In the urban jungle
Van het dodelijk saaie
Europa
En voor collega’s
Die toekijken:
Check it out baby
I’m your wild card
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Karin Hoogesteger, Roses and Thorns
Ja,dat je dat nog weet van die hele smerige dingen.
Net heerlijke meloen,wil jij ook?
@Flowy, ik hou van de pislucht van de Parijze metro
dan is het voor altijd verloren.
Je verleidt me met je heerlijke meloen.
Graag! 😉
.
Mochten we van mijn moeder ook nooit zeggen, honger. In de oorlog hadden we honger zei ze meestal jullie hebben gewoon trek.
@jantiena, mijn moeder was ondergedoken bij boeren in Gelderland
ze heeft geen honger gehad in de oorlog
en toch mochten we het niet zeggen
en we wisten dat het met de oorlog te maken had.
.
Pas mal. Rendez vous cafe de la paix ?
gr, Henk
@Henk avec plaisir 😉
à demain.
.
Tja, die gedachten heb ik ook al mijn halve leven. Het jomt er alleen nooit van, weg van alles en iedereen.
Shit. Tikfout. Jomt moet natuurlijk komt zijn.
@Johan, toch heb jij ook een keer de spullen gepakt
en bent in Belgique geland.
.
Hier met een servet eronder,
eet vlug
het druipt
van het vocht.
Schnell!!!