Het zijn dagen waar je weemoedig van wordt
En verlangt naar familie die ooit was
Hoe schamel weinig
Liefde die bestond
Op centraalstation dwarrelen gedachten
Als sneeuw voor niet bestaande zon
Ik ben oudste dochter
Eerste kind
Straks zijn we jarig mijn moeder en ik
En hoe was het voor oma, mam
Was zij gelukkig
Toen jullie de deur uit waren
En haar verwende met veel beter leven
Waar ze af en toe mee mocht eten
Op zon en treurdagen
Onderweg loop ik door pannenkoekengeur
En poedersuiker
Naar huis waar het ijskoud is
En december dit jaar
Vroeg heeft ingezet
Winter waar geen eind aan komt
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Ton Mertens
41 Responses to Winter waar geen eind aan komt